ورود خامنه ای درمانده به جنگ و جدال میان باند های رژیم , ترجمان سرباز شدن سرکلافی بنام « پایان ماه عسل» در فردای نمایش انتصابات می باشد.
ولی فقیه در تازه ترین سخنان در جمع نمایندگان حکومتی , علائم و نشامه ها برای بحران موجود را اینگونه به بیرون ساطع می کند : «باید صدای واحدی از کشور شنیده شود تا کسانی که در دنیا گوش تیز کردند که نشانه‌های اختلاف و دو گانگی را پیدا کنند مأیوس شوند».
صدای واحد نیز همان اعتراف به بروز جنگ قدرت بین باند های رژیم می باشد که اکنون در دو میدان به مانند آتشفشانی در حال فعالیت می باشد. نخست حضور باند کار چاق کنی بنام ظریف در شورای راهبردی که توسط پزشکیان راه اندازی گردیده و دیگری تشکیل کابینه و تعیین وزار.
تمامی ارزیابی با بروی کار آوردن مسعود پزشکیان , مذوب ولایت , برآن بودند که شقه وشکاف در راس نظام آخوندی به مانند لوکوموتیوی سرعت خواهد گرفت , زیرا اساس و پایه برای این نمایش مسخره که بدون هرگونه پشتوانه مردمی برنامه ریزی شده بود , تنها به بازی های درونی رژیم و بویژه بدلیل هراس خامنه ای از بایکوت بی سابقه از سوی جامعه , محدود شده بود.
به یقین کل نظام آخوندی در چنین میدانی بسیار ضربه پذیر, شکننده و تضاد های درونی آن هرچه فعالتر خواهند شد , امری که اکنون تنها با گذشته 2 هفته به اثبات رسیده است.
سهم خواهی باند مجلسی ها که اکنون بخش بزرگی از آن در دست جبهه پایداری است و یا شاخ و شانه کشیدن های نمایندگان خامنه ای بعنوان متولیان برای اجرای سیاست های بیت وی , طی روزهای اخیر شدت بی سابقه ای گرفته است.
شاخص این وضعیت را می توان در سخنان آخوند علم الهدی , نماینده خامنه ای در مشهد و یا روزنامه کیهان وابسته به وی جستجو نمود. پاسدار حسین شریعتمداری درمطلبی , ضمن کشیدن گوش رئیس جمهور 8 درصدی نظام می پرسد : « مجرمان امنیتی در این شورا ( راهبردی) چه می کنند؟».
روزنامه حکومتی هم میهن نیز در مطلبی با اعتراف به وجود این حملات سازمان داده شده علیه وزیر اسبق خارجه نظام , نوشته است : « در حال حاضر روزنامه های اصولگرا و تند رو , تریبون های نماز جمعه , اکانت های سایبری و سیاستمداران جناح راست, شمشیر را برای ظریف از رو بسته اند».
بهرحال آنچه که به جناح مقابل بر می گردد , همان سهم خواهی و مشارکت گسترده در هئیت دولت آینده می باشد. بکار گیری القابی مانند « سمبل نفاق » علیه طیف پزشکیان به یقین ریشه در این دارد که تلاش باند مقابل برآن است تا قبل از هرتصمیم گیری و تعین و تکلیف وزار از سوی رئیس جمهور نظام , « گربه را دم حجله کشته » و بدین سان طرف مقابل را مطیع مجلس حکومتی نماید.
دراین راستا نیز خامنه ای هم جبهه باند پایداری است و بصراحت در سخنان خود تاکید دارد که « ایمان یک شاخص مهم است , به کسانی که نگاهشان به افق تاریک است و معتقدند نمی‌شود کاری کرد , نمی‌توان مسئولیت‌های مهم و کلیدی داد».
مضافا براین کات نیز باید تاکید نمود که ولی فقیه با خرمرندی تلاش میکند تا خود را فراجناحی قلمداد نماید , اما از آنجائیکه دمب خروس از زیر عبای وی بیرون زده , به یقین هزاران با انکار نیز افاقه نخواهد کرد.
دمب خروس وی نیز همان آخوند های ریز و درشت در نمایشات جمعه و یا فرماندهان سپاه و رسانه های امنیتی- نظامی می باشند که طی روزهای اخیر هرکدام بطرقی پا به میدان گذاشته و برای پزشکیان خط و نشان کشیده اند.
در چنین میدان مملو از مین , پزشکیان برای تعیین هئیت وزار , باید از چندین مانع و خاک ریز بزرگ عبور نماید. نخست مجلس با اهرم پاسدار قالیباف , سپس شورای نگهبان و دست آخر نیز بیت خامنه ای.
وی که همواره تلاش میکند تا در سخنان خود و با تکرار صدها باره « مقام معظم » , خامنه ای را به آرامش و صلح و صفا دعوت نماید , اما کیست که نداند , در پشت این لبخند ها و لفاظی های بی محتوا, چه در درون هردو طیف می گذرد.
نکته آخر آنکه , باید تاکید نمود پزشکیان اساسا برنامه ای برای بحران های لاعلاج داخلی و بین المللی ندارد. وی به این این واقعیت بکرات در پروسه بازی های تبلیغاتی اعتراف کرده است. سه موضوع اساسی اکنون بر سر میز رئیس جمهور نظام قرار دارد که منطقا حل فصل آنها از عهده وی خارج می باشند.
نخست بحران شدید اقتصادی با رکود تولیدی و لشکر بیکارن و گرسنگان که در درون رژیم به اژدهای هفت سر با بدنه ای بنام سپاه پاسداران عجین شده است.
دوم آرام نمودن جامعه توفانی در ایران و چرخاندن ورقی بنام « بحران سرنگونی » و سوم سیاست های راهبردی منطقه ای و بین المللی که تماما در چارچوب سیاست ها و تصمیمات « مقام معظم رهبری» تعریف شده اند.
خامنه ای در پاسخ و با کشیدن خطوط قرمز , میخ خود را کوبیده و به سوالات فوق اینگونه پاسخ داده است : « یک نمونه از کارهای خوب همین قانون اقدام منافع چی بود که در مجلس قبل (نمایندگان مجلس: اقدام راهبردی) اقدام راهبردی این یکی از کارهای بسیار خوب البته بعضی‌ها اعتراض کردند و عیبجویی کردند، مطلقاً این عیبجویی وارد نیست کار بسیار درستی بود»..