تیتر فوق تازه ترین دسته گل ولی فقیه زن ستیز در جمع زنان بسیجی بتاریخ 27 آذر امسال می باشد.
به یقین دیدگاه های بغایت ارتجاعی و عقب مانده ولایت فقیه از مقوله هایی مانندحقوق زنان برای نیمی از آحاد کشور, اکنون سایه مافیایی خود را در ایران آخوند زده ساری و جاری نموده است.
وی در تائید سخنان یک زن بسیجی می گوید : «رو مسأله جمعیت و مسأله افزایش باروری و ولادت و اینها تکیه کردند البته خودشون دوتا فرزند گفتند دارند که کمه».
سخن از سیاستی تبعیض آمیز با هدف منکوب نمودن زنان میهن مان می باشد که در پشت آن نخست اتاق های فکر رژیم , دوایر اطلاعاتی و امنیتی و نیز قوه قضائیه قرار دارند, بطوریکه روزانه با سرکوب , دستگیری , صدور احکام زندان و شلاق , اسید پاشی , تعرض در کوچه و خیابان ها, بربریت جاری در کشور را به نمایش می گذارند.
قوانینی مانند عدم تساوی میان زنان و مردان , حجاب اجباری , حضانت , ارث , دیه , قضاوت , مشاغل عالیرتبه سیاسی , نظامی , وزارت , قوانین اجتماعی و فرهنگی و تضیقات گوناگون, تماما در این مقوله نهفته اند.
برای نمونه به موجب مادة 1169 قانون مدني، « وقتي زن و شوهر از يكديگر جدا مي‌شوند، حضانت فرزند پسر بزرگتر از دو سال و دختر بزرگتر از 7 سال با پدر خواهد بود».
قانون مجازات در ماده 147 خود « سن مسئولیت کیفری دختران را تنها ۹ سال قمری » تعریف کرده است . همچنین ارزش شهادت زن در برابر محاكم قضايي نصف مرد است.
سخن از یک دیکتاتوری خون ریز و سرکوبگر مذهبی است که به مانند تمامی نظام های دیکتاتوری , بر پایه ایجاد رعب , وحشت و هراس آفرینی , انهم از طریق سرکوب عریان بنا گردیده است.
در این چارچوب باید به دو نکته اشاره نمود. نخست وجود یک ایدئولوژی تمامیت خواه , رفرم ناپذیر و خون ریز و دیگری وجود سرکوب عریان با تمامی ابزارهای ممکن
در نمونه ای دیگر باید به سرباززدن رژیم آخوندی از اجرائ « سند 2030 یونسکو» یاد کرد که خامنه ای در رد آن اینگونه سخن گفته است: «اینجا جمهوری اسلامی ایران است و در این کشور مبنا اسلام و قرآن است. اینجا جایی نیست که سبک زندگی معیوب و ویرانگر و فاسد غربی بتواند اعمال نفوذ کند. در نظام جمهوری اسلامی پذیرش چنین سندی، معنا ندارد».
این همان جوهر و مضمون فرمان « آتش به اختیار» به شریر ترین , هارترین و قصی القب ترین نیروهای رژیم می باشد که در روز روشن و در معابر و خیابان های میهن مان دست به هر جنایتی علیه مردم و دردمندان و در بویژه علیه دختران و زنان میهن مان می زنند.
ابزار دیکتاتوری نیز همان « سیاه جامگان » هستند که با زدن ماسک و گذاشتن انبوهی « ریش و پشم» چهره کریه و ضد انسانی خود را می پوشانند.
همان بوزینگانی که « جا نماز آب کشیده » , اما در قتل و بی رحمی از قوم مغول نیز بی رحم تر می باشند.
بهرحال از هر منظر که به گفته های اخیر ولی فقیه نگاه کنیم , در آن ضعف و زبونی حاکمیت را در سایه سیاستی بنام « زن ستیزی» بخوبی می توان رویت نمود.
همچنین شکست رژیم در اجرایی نمودن « قانون حجاب اجباری» که اکنون به جنگ میان باند های حکومتی نیز راه برده , ترجمان مقاومت از سوی زنان دردمند ایران علیه بربریت ساری و جاری در ایران می باشد. خامنه ای بخبوی دریافت که با این قانون سرکوبگرانه به چه میزان بروی « بشکه باروت » نشسته و چه تهدیدات امنیتی رژیم اش را محاصره خواهد کرد.
ابعاد این شکست بحدی است که حکومت ناچار گردید تا در فردای فروریختن عمق استراتژیک نظام در منطقه , بساط این شعبده بازی را برای مدتی هم که شده جمع نماید و بدین سان نیروها و بسیجیان زهوار درفته رژیم را همچنان در « هاج و واج » نگهدارد.
.