زینت میرهاشمی
در حالی که آوازه زندان مخوف اوین مرزهای ایران را در نوردیده و افکار عمومی جهان و نهادهای مدافع حقوق بشر را بی تفاوت نگذاشته، روز چهارشنبه ۱۴ تیر، هیاتی از سفیران برخی از کشورها از زندان اوین بازدید کردند.
نمایش بازدید سفیران از زندان اوین، توسط سازمان زندانها و نهاد حکومتی به اصطلاح حقوق بشر اسلامی مهندسی شده بود. بر اساس خبر خبرگزاری تسنیم متعلق به سپاه تروریستی قدس، بازدید این هیات ۵۰ نفره از ۵ ماه قبل تدارک دیده شده بود و البته زندانیان سیاسی در این شکنجه گاه از این بازدید به کلی بی خبر بودند. روزهای قبل از ورود این هیات، راههای خبررسانی به زندان منجمله ورود روزنامه را قطع کرده بودند.
یازدید سازماندهی شده، با انتشار واکنش سه تن از این سفیران بعد از دیدار از زندان و ارائه تصویری از اوین به عنوان مکانی لوکس و مرفه، تکمیل شد. پوشش حرفهای چندش آوری از طرف این سفیران مبنی بر این که «شرایط اینجا آنقدر خوب است که شاید برخی زندانیان ترجیح دهند در زندان بمانند»، وضعیت پریشان رژیم را در برابر فعالیت مدافعان حقوق بشر بازتاب می دهد.
آتنا دائمی و گلرخ ایرایی، دو زندانی سیاسی که در بند زنان زندان اوین به سر می‌برند، در نامه ای در این مورد نوشتند: «طبیعی است که حتی اگر در منازلمان مهمانانی را دعوت نماییم خانه را به بهترین شکل ممکن زیبا خواهیم کرد و طبیعی است که همان فضای روبروی اجرای احکام کنونی زندان اوین که جایگاه اعدام و جوخه آتش زندانیان سیاسی در دهه شصت بوده، حالا در سال ٩۶ تبدیل به محفل پذیرایی از ۴۵ سفیر شده است.»
سخن پراکنی معاون امور بین المللی ستاد ضد حقوق بشر قوه قضائیه رژیم، هدف از این نمایش را برملا کرد. وی اقرار کرد این اقدام در برابر محکومیت مکرر رژیم ولایت فقیه به خاطر نقض حقوق بشر و گسترش جنبش دادخواهی بوده و با این اقدام به گفته او «بی اساس و واهی بودن ادعاهایی که در مورد وضعیت زندانهای ایران مطرح می شود» نشان داده شد.
زهی خیال باطل. در حالی که رژیم به آقای احمد شهید و خانم عاصمه جهانگیر، دو گزارشگر ویژه حقوق بشر در مورد ایران، تا کنون اجازه ورود به ایران را نداده است، گزینش تعدادی سفیر و درست کردن بخشهایی از زندان به عنوان میهمانخانه برای پذیرایی این تعداد دست چین شده، جا به جایی زندانیان و پنهان کردن حقایق زندان، هیچ رنگی از جنایت انجام شده و در حال انجام در زندان مخوف اوین را نمی تواند پاک کند. همچنین شهادت سفیرانی که سفره رنگین دیکتاتوری ولایت فقیه اشتهای آنها را باز و گوشهابشان را کَر و چشمان شان را کور کرده، هیچ اعتباری ندارد.
زندانیان سیاسی و مدافعان حقوق بشر همواره خواستار بازدید گزارشگران ویژه حقوق بشر از زندانهای ایران شده اند. اگر این رژیم ریگی به کفش ندارد و زندان جای خوبی است پس چرا تا کنون به این خواسته بر حق زندانیان پاسخ نداده است.
نامه شجاعانه زندانیان سیاسی، آتنا دایمی، گلرخ ایرانی و مریم اکبری منفرد پس از دیدار این هیات از زندان، گوشه هایی از شکنجه، درد و رنج و وضعیت دهشتناک زندان را روی میز همه ی نهادهای مدافع حقوق بشر گذاشته است. شاهدان درد و رنج، داغ و درفش و چویه های دار سندهای زنده ای هستند که حقوق به اصطلاح بشر رژیم و این گونه نمایشها را به چالش می کشند.
جنگ خبر