پس از آنکه خامنه‌ای از چشم انداز تشکیل «دولتی جوان و حزب الهی» سخن به میان آورد، آخوند روحانی در سخنانی، ضمن زدن تو دهنی به ولی نعمت خود، یکبار دیگر خواهان برگزاری همه پرسی برسر «اختیارات و پروندهه هسته ای» شد.
بدین‌سان وی نشان داد که براثر فشارهای داخلی و بین‌المللی، به چه میزان ولی‌فقیه ارتجاع از شقه و شکاف برسر سیاست‌های راهبردی نظام برخوردار است.
آخوند روحانی در تازه ترین سخنان ضمن کشیدن گوش خامنه‌ای، از جمله گفت: «در سال ۸۳ از رهبر معظم انقلاب خواستم تا موضوع هسته‌ای را به آرای مردم بگذارند، که ایشان هم استفاده از این اصل را خوب دانسته و قبول کردند، اما در مورد زمان اجرای آن مطلبی عنوان نشد». _ خبرگزاری حکومتی ایرنا ۴ خرداد ۱۳۹۸)
واقعیت در رژیم آخوندی این است که به دلیل وجود فشار توده‌ها از پائین و وجود مقاومت سازمان یافته، اساسا میدان بازی برای هر دو جناح حکومت مهیا نیست.
دست زدن به هر همه پرسی، حال به نفع یا ضرر خامنه‌ای باشد، خود به معنای ریختن بنزین بروی آتش بوده و بدین‌سان در روند خود باندهای هار حکومتی را هرچه بیشتر به جان یکدیگر خواهد انداخت. به نظر می‌رسد که ولی‌فقیه طلسم شکسته به این نکته به‌خوبی واقف می‌باشد، بویژه آنکه حکومت طی سال جاری انتخابات نمایش مجلس را نیز در پیش رو دارد.
همچنین آخوند روحانی در این بلبشو و نبود سیاست‌های راهبردی برای خروج رژیم از مجموعه بحران ای داخلی و خارجی، به اشتباه بر این باور است که وی تنها منجی و راه گشا برای بن‌بست‌های حکومت می‌باشد.
بر این اساس رئیس‌جمهور دست نشانده ولی‌فقیه ضمن کشیدن شمشیر علیه خامنه‌ای تکرار می‌کند: «باید در نظر داشته باشیم که شرایط جنگ با شرایط عادی تفاوت دارد و در ۸ سال دفاع مقدس تمام اختیارات در شورای عالی پشتیبانی جنگ جمع شده بود و امام راحل تمام این اختیارات را به این شورا محول کرده بود».
این سخن بدان معنا است که اساسا باند مقابل توان حل معضلات رژیم را نداشته و وی تنها فرد حقیقی و حقوقی در درون دیکتاتوری است که می‌تواند رژیم را از مهلکه سرنگونی نجات دهد. مضافاً بر این وضعیت نیز باید به وجود تحریم‌های شدید از سوی جامعه بین‌المللی اشاره نمود که به قول عوام «قوزی بالای قوز» دیگر شده است.
اشاره آخوند روحانی به اصل ۵۹ قانون اساسی حکومت که در آن به همه پرسی در خصوص «مسائل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی» و همچنین عملکرد «قوه مقننه» تأکید شده است، صد البته به معنای گذاشتن سنگ در نقشه مسیر خامنه‌ای برای ادامه سیاست‌های قبضه کامل حکومت و همچنین سیاست‌های تروریستی، صدور بنیادگرایی و کشورگشایی می‌باشد، بدون آنکه به اصلی‌ترین تضاد جامعه یعنی تنفر عمیق مردم از سپاه پاسداران به‌عنوان مهم‌ترین ابزار سرکوب و ترور اشاره‌ای کرده باشد.
همبستگی ملی