دیکتاتوری مذهبی که طی هفته های اخیر و با شروع اعتراضات گسترده مردمی در شهرهای لبنان و عراق، همواره تلاش می کرد تا آن را «کم اهمیت» جلوه دهد، سرانجام از طریق خامنه‌ای، سخنگوی رسمی خود، به این خیزش ها و خواست های به‌حق مردم اعتراف نمود.
ولی‌فقیه زهر خورده که اکنون به عینه سقوط تمامی سرمایه‌گذاری نظام آخوندی را در کشورهای همسایه و اسلامی می بیند و آن را تجربه می‌کند، پس از قریب دو هفته سکوت، در سخنانی از جمله گفت: «دلسوزان عراق و لبنان بدانند اولویت اصلی آنان، علاج ناامنی است و مردم این کشورها نیز بدانند مطالبات به‌حق آنها فقط در چارچوب ساختارهای قانونی قابل تامین است». (سایت حکومتی خبر آنلاین ۸ آبان ۱۳۹۸)
به یقین منظور از «دلسوزان عراق و لبنان» همان مزدوران و مواجب بگیران فاسد آخوندی در این کشورها با انواع و اقسام نیروهای سرکوبگر و خون‌ریز است که در کوچه و خیابان به مردم تیر خلاص زده و بدن‌های آنان را با کارد و قمه تکه تکه می کنند.
همچنین این اعترافات به معنای بازتاب «خواسته‌های به‌حق» مردمی است که اکنون در چنبره فساد سازمان داده شده، فقر و فلاکت و نیز انواع و اقسام سرکوب از سوی نیروهای نیابتی رژیم آخوندی مانند حزب الشیطان، کتائب، حشد الشعبی و عصائب قرار دارند.
خامنه‌ای سپس به درد اصلی رژیم که همان برهم زدن بساط این وضعیت مخرب می‌باشد، اذعان کرده و می‌افزاید: «اولویت اصلی، علاج ناامنی است و مردم این کشورها نیز متوجه باشند که دشمن به‌دنبال برهم زدن ساختارهای قانونی و ایجاد خلأ در این کشورها است».
ناامنی نیز ترجمان واقعیتی بنام «انقلاب» و شور و خشم مردم علیه منافع و مطامع آخوندی در کشورها می‌باشد که با آتش زدن سمبل‌های آن مانند تصاویر منحوس ولی‌فقیه، آتش زدن پرچم خرچنگ نشان رژیم، پاره کردن تصاویر قاسم سلیمانی و یا حمله به دفاتر، کنسولگری‌ها و پایگاه‌های آخوندی در شهرهای عمدتا شیعه‌نشین، به منصه ظهور نشسته است.
واقعیت در منطقه بحرانی خاورمیانه آن است که اکنون با به جریان افتادن عزم عمومی در کشورهای منطقه، رژیم آخوندی به‌شدت به هراس افتاده است. شکست سیاست‌های راهبردی رژیم با پمپاژ صدها میلیارد دلار و یا راه‌اندازی نیروهای تروریستی و دست نشانده، با این تحولات اکنون به آخر خط رسیده و هژمونی ولایت‌فقیه اکنون به مانند حبابی ترکیده است.
یک گزارش بین‌المللی (سایت دویچه وله ۳۰ اکتبر ۲۰۱۹) ضمن اشاره به ابعاد این واقعیت تاکید می‌کند: «عراق و لبنان چند هفته است که صحنه تظاهرات اعتراضی علیه سیاست‌های دولت، مشکلات اقتصادی و فساد هستند. این اعتراضات در برخی موارد به درگیری‌های شدید میان تظاهرکنندگان و مأموران امنیتی کشیده شده و در عراق تا کنون دست کم ۲۵۰ کشته و چندهزار زخمی بر جا گذاشته است.
در تظاهرات عراق یکی از محورهای اصلی شعارها حمله به جمهوری اسلامی ایران به دلیل «دخالت‌هایش» در امور داخلی این کشور بوده است».
همبستگی ملی