با بالاگرفتن قیام در شهرهای مختلف میهن امان و در فردای سرکوب خونین معترضین از سوی دیکتاتوری آخوندی که به انزجار و محکومیت های جهانی حکومت انجامیده، اکنون فدراسیون جهانی کشتی نیز به جمع معترضین پیوسته است.
براین اساس کمیته اجرایی اتحادیه جهانی کشتی در بیانیه ای اعلام کرد که به دلیل «نبود ثبات» در رژیم آخوندی، مسابقات جهانی کشتی فرنگی که قرار بود تا در روزهای هفتم و هشتم آذرماه در تهران برگزار شود، لغو گردیده است.
به یقین چنین اقدامی در وهله نخست احترام به قربانیان، اسرا و زخمی شدگان قیامهای اخیر در بیش از ۱۷۱ شهر میهن امان میباشد که هنوز جهان از ابعاد واقعی و سرکوب خونین آن از سوی دیکتاتوری مذهبی آگاهی کافی نیافته است.
بنابر دادهها این تصمیم پس از مشورت با وزرای خارجه کشورهای عضو در فدراسیون جهانی کشتی اتخاذ شده است، امری که ترجمان واقعیتی بنام ایزولاسیون دیکتاتوری ولیفقیه در سطح بینالمللی میباشد.
سرکوب خونین جوانان، شلیک گلوله از پشت بر سر معترضین و یا استفاده از تکتیراندازان که بخشی از تصاویر و ویدئوهای آنها در شبکههای مجازی بطور گسترد ای انتشار یافته، صد البته در پدیدار شدن خشم جهانی علیه بربریت ساری و جاری در ایران آخوند زده نقش کیفی داشته است.
در این رابطه خبرگزاری حکومتی مهر (۴ آذر ۱۳۹۸) در گزارشی ضمن اعتراف به ابعاد بینالمللی این تصمیم گیری علیه رژیم آخوندی مینویسد:«این تصمیم در نشست اخیر کمیته اجرایی اتحادیه جهانی کشتی در استانبول ترکیه گرفته شد و دلیل آن هم بروز اتفاقات اخیر در ایران خوانده شده است.
بنا بر اعلام اتحادیه جهانی کشتی این تصمیم بر اساس توصیه برخی کشورها و برای جلوگیری از بروز هرگونه اتفاق احتمالی برای ورزشکاران گرفته شده است.
پیش از این تیمهای ژاپن و مجارستان به عنوان تیمهای شرکتکننده در جام جهانی از حضور در تهران خودداری کرده بودند».
ابعاد فضاحت برای رژیم آخوندی در این رابطه به حدی است که برای نمونه مدیر فنی حکومت برای تیمهای ملی کشتی فرنگی اعتراف کرده که:«ایران نمایندهای برای دفاع از میزبانی به جلسه روز یکشنبه کمیته اجرایی اتحادیه جهانی اعزام نکرده بود».
بدینسان مشخص میشود که کلیه تصمیم گیریهای فدراسیون جهانی کشتی بدون دعوت از رژیم آخوندی و در پشت دربهای بسته صورت گرفته است.
مضافا بر واقعیتی بنام «نبود ثبات» برای رژیم آخوندی که در فردای قیام آبان ماه یکبار دیگر به جهانیان به اثبات رسیده است، باید به بیانهها و اعلام حمایتهای ملی پوشان میهن امان و یا قهرمانان و ورزشکاران عضو مقاومت ایران در حمایت از قیام آفرینان نیز اشاره نمائیم تا پازل تنفر جامعه ورزشی علیه رژیم آخوندی روشنتر گردد.
همبستگی ملی