طی سالیان اخیر شاهد رشد و افزایش سرکوب خبرنگاران، روزنامه نگاران و نویسندگان در دیکتاتوری ولی فقیه می باشیم.
این روند ضد انسانی در حالی است که از پرونده های قضائی علیه بسیاری از دستگیر شدگان و همچنین روند دادرسی علیه آنان اساسا اطلاع دقیقی در دست نیست. صدور احکام فله ای به موازات نبود پروسه ها ی شفاف که تماما در پشت دادگاه های بسته صورت می گیرند، ادله ای بر وجود صنعتی بنام «حذف روزنامه نگاران و خبرنگاران» در رژیم آخوندی می باشند.
تازه ترین گزارش از سوی سازمان گزارشگران بدون مرز، به یقین چراغ سوئی به تاریکخانه قضائیه در نظام ولی فقیه است.
این گزارش ضمن اشاره به تازه آخرین نمونه از اعدام یک خبرنگار پناهنده ایرانی و بوده شده از فرانسه می نویسد: «در ۳۰ سال گذشته هیچ خبرنگاری قربانی چنین مجازات قدیمی و وحشتزا نشده بود».
این گزارش در ادامه می افزاید، اعدام این خبرنگار «تایید کننده این است که ایران به عنوان کشوری رکورددار در کشتن بسیاری از خبرنگاران در نیم سده گذشته بوده است. ایران به عنوان کشوری رکورددار در کشتن بسیاری از خبرنگاران در نیم سده گذشته بوده است».
واقعیت در دیکتاتوری ولی فقیه آن است که پایه و اساس حکومت در ایران آخوند زده براساس دیدگاه های بغایت ارتجاعی و بسته استوار گردیده است. نگاه حاکمیت به مقوله هایی مانند آزادی بیان و اندیشه و به تبع آن فعالیت های آزاد برای روزنامه نگاران و صاحبان نشر نیز از همین زاویه می باشد. براین منطق شاهد افزایش سانسور، اختناق و راه اندازی انواع و اقسام دوایر سرکوبگر که تماما زیر نهاد های امنیتی، دولتی و سپاه فعالیت می کنند، می باشیم.
نمونه تاریخی آن طی دوران اخیر همان قتل و کشتار روزنامه نگاران، خبرنگاران و نویسندگان تحت عنوان «قتل های زنجیره ای» می باشد که بدست پرسنل وزارت اطلاعات در دوران آخوند علی فلاحیان صورت گرفت.
بنابرداده های حقوق بشری «قربانیان این قتل‌ها بیش از ۸۰ نفر از نویسندگان، مترجمان، شاعران، کنش‌گرایان سیاسی و شهروندان عادی بودند که با روش‌های گوناگونی مانند تصادف خودرو، ضربات چاقو، تیراندازی در سرقت‌های مسلحانه و تزریق پتاسیم به منظور شبیه‌سازی حمله قلبی به قتل رسیدند». (دانشنامه ویکی پدیا)
واقعیت این است که تمامی ارگان های سرکوبگر در ایران تحت قیومت شخص ولی فقیه و یا بیت وی می باشند. سخن از ارگان هایی همچون اوباش بسیج، اطلاعات سپاه، وزارت اطلاعات ، لباس شخصی ها ،زندان های کشور، رادیو تلویزیون حکومتی، قوه قضائیه، مجلس حکومتی می باشد که نقش ویژه ای در اجرای سیاست های سرکوبگرانه ولی فقیه ایفا می کنند.
پیشتر نیز این سازمان مدافع آزادی بیان در گزارشی به نقش خامنه ای برای سرکوب روزنامه نگاران و خبرنگاران اینگونه تاکید کرده بود: «در رده ۱۶۹ جدول رده بندی جهانی آزادی مطبوعات، جمهوری اسلامی ایران یکی از کشورهای سرگوبگر آزادی اطلاع‌رسانی است. در این کشور رسانه‌ها و روزنامه‌نگاران قربانی جنگ قدرت در راس حرم حکومت هستند. ایران بهرمند از مطبوعاتی پویاست که زیر سانسور تداوم‌دار قرار دارد. رهبر جمهوری اسلامی علی خامنه ای و سپاه پاسداران اطلاع رسانی مهار نشده و مستقل را تحمل نمی‌کنند. حکومت سیاست مرعوب کردن و شیطان سازی از رسانه‌های داخلی و خارجی را به پیش می برد».
همبستگی ملی