زینت میرهاشمی
در هفته ها و روزهای گذشته رژیم تمام توانش را به کار برد تا مانع خروش خشم مردم در سالگرد جمعه خونین (۸ مهر ۱۴۰۱) شود، اما موفق نشد.
خبرگزاری تسنیم وابسته به سپاه تروریستی قدس، روز جمعه ۷ مهر از «آرامش» در زاهدان نوشت. این خبرگزاری حکومتی «تیراندازی و گاز اشک آور» را از جمله «مدیریت» موفق «صحنه» برای برقراری آرامش دانست. در حالی که بیدادستان زاهدان هرگونه تیراندازی در سیستان و بلوچستان را انکار کرد.
جمعه خونین ۸ مهر ۱۴۰۱، نیروهای سرکوبگر با تیراندازی مستقیم دست به کشتار دستکم ۱۰۰ تن از مردم که در میان آنها حدود ۱۵ کودک بود، زدند. علاوه بر این قتل عام، تعدادی از مردم و کودکان در اثر گلوله های ساچمه ای فلج و یا نابینا شدند.
روز آدینه ۷ مهر امسال دلاوران بلوچ با تظاهرات در زاهدان، چابهار، سراوان، دشتیاری، سفیدابه نیمروز، راسک، سوران، خاش، تفتان و در ادامه، در روز شنبه ۸ مهر امسال، با اعتصاب عمومی کسبه و اصناف، تسخیر خیابان و شعارهای هدفمند همراه با برپایی آتش، تمامی بساط سرکوبگری رژیم را به سخره گرفتند.
جوانان شورشگر با آتش زدن لاستیک در شنبه شب در خیابانها یاد شهیدان جمعه خونین را گرامی داشتند. کانونهای شورشی در سالگرد جمعه خونین در همبستگی با مردم زاهدان و شهیدان قیام زاهدان، طی دو روز ۱۰۳ عملیات در شهرهای مختلف انجام دادند.
تظاهرات مسالمت آمیز هفتگی مردم در شهر زاهدان، با گاز اشک آور و تیراندازی وحشیانه مزدوران رژیم روبرو شد. در اثر تیراندازی بنا به گزارش رسانه «حال وش»، «دستکم ۲۹ نفر از جمله ۸ کودک مورد اصابت گلوله های ساچمه ای قرار گرفته و مجروح شدند.» براساس گزارشهای پخش شده، دستگیریها در طی دو روز به ۱۲۸ نفر رسیده است.
مردم زاهدان با تظاهرات در تمامی روزهای جمعه یکسال گذشته، به تداوم جنبش انقلابی ژینا یاری رساندند و روز شنبه ۸ مهر ۱۴۰۲، با تسخیر خیابان و دادن شعار علیه حکومت، باوجود حضور سنگین مزدوران خامنه ای ضحاک، تودهنی محکمی به عربده کشیهای پایوران رژیم زده و یک پیروزی برای جنبش سراسری ضد دیکتاتوری را به ثبت رساندند.
حرکتهای اعتراضی هفتگی مردم زاهدان به کابوس رژیم تبدیل شده و شهرهای سیستان و بلوچستان جایگاه شعله های آتشی است که رژیم امکان خاموش کردن آن را ندارد و البته نخواهد داشت.
ساده ترین خواست مردم زاهدان، مجازات آمران و عاملان قتل عام جمعه خونین ۸ مهر ۱۴۰۱ است که هیچ روزنه ای برای پاسخ به آن نیست. خواست مادر شهید خدانور لجه ای خواست همهِ آزادیخواهان و مبارزان است. او در سالگرد شهادت خدانور تاکید کرد که: «خون فرزندم چه شد؟ از آن خون نمی گذرم!» رژیم با بستن خدانور به تیر چراغ برق و تشنه نگاه داشتن آن خواست که ترس ایجاد کند. اما تصویر خدانور بسته شده به تیر چراغ برق به نمادی اعتراضی و سراسری در برابر رژیم تبدیل شد. گذشت نکردن از خون خدانور لجه ای از مرزهای سیستان و بلوچستان گذشته و در دل جنبش سراسری مردم ایران زمین قرار گرفته است.
از این منظر، مردم سیستان و بلوچستان جز رهایی از بند بندگی رژیم و سرنگونی آن و رسیدن به آزادی، جمهوری دموکراتیک و سکولار، رفع تبعیض و… راه دیگری برایشان باقی نمانده و رهایی با اتحاد و همبستگی مردم سراسر ایران میسر است.
جنگ خبر