بهیقین عمق تنفر اجتماعی از دیکتاتوری ولیفقیه و بهویژه ابعاد سرکوب، قتل، شکنجه و کشتار علیه زنان میهنمان را حاکمیت درمانده آخوندی بهخوبی دریافت کرده است.
یک دلیل برای این واقعیت را نخست باید در نقش بلامنازع و رهبری کننده زنان در قیامهای اخیر با الهام از خانم مریم رجوی جستجو نمود.
در این راستا نیز شاهد هستیم که رژیم آخوندی به تلاش بسیار زیادی برای منحرف نمودن افکار عمومی در داخل و همچنین در سطح بینالمللی از مجموعه جنایات سازمان دادهشده علیه زنان آزاده میهنمان دستزده است.
در تازهترین نمونه رسانههای حکومتی از برگزاری همایشی تحت عنوان «کنگره بانوان تأثیرگذار»!! از سوی همسر آخوند جلاد ابراهیم رئیسی در تهران خبر دادهاند.
بازتاب بسیار منفی علیه این نمایش مسخره از سوی جامعه که بخش بزرگی از آن را میتوان در شبکههای اجتماعی و یا در بالا گرفتن جنگ گرگها در درون نظام آخوندی رؤیت نمود، بهترین ادله بر شکست تلاشهای مذبوحانه دیکتاتوری ولیفقیه برای مخدوش نمودن ابعاد سرکوب خونین وجنایات علیه زنان ایران میباشد.
برای نمونه روزنامه حکومتی سازندگی (۲ بهمن ۱۴۰۱) در تیتری ازجمله نوشته است: «دور افتخار با بورکینافاسو»!
این مطلب در ادامه میافزاید: «کنگره بینالمللی بانوان تأثیرگذار چرا باید در بدترین شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور برگزار شود؟ این کنگره که به ابتکار جمیلهسادات علمالهدی همسر رئیسجمهور و با حضور همسران مقامات بورکینافاسو، صربستان، ارمنستان و قرقیزستان برگزار شد، چه دستاوردی داشت؟».
بهیقین این جملات نخست ترجمان وجود هزینههای سنگین برای این همایش قلابی، آنهم در شرایطی که مردم دردمند ایران با بحرانهای عمیق معیشتی، آب، برق، گاز و یا نان شب دستوپنجه نرم میکنند، میباشد.
ثانیاً وجود واقعیتی در زیرپوست شهرهای کشور، آنهم باگذشت قریب پنج ماه از قیامها است، زیرا سرکوب خونین دختران نوجوان و زنان میهنمان طی این دوران کوتاه به حدی است که پیشتر یک کارگزار حکومتی اعتراف کرده بود که در «۱۰ درصد» از دستگیرشدگان و اسیران قیامی را زنان تشکیل میدهند. بدینسان با یک حساب سرانگشتی رژیم آخوندی اکنون بیش از «۳۰۰۰» تن از زنان قیامی را به اسارت گرفته است.
همچنین با نیمنگاهی به لیست بلندبالای شهدای قیام که بنا برداده های سازمان مجاهدین خلق از مرز ۷۵۰ نفر نیز گذشته است، بهخوبی میتوان به ابعاد جنایت از سوی نیروهای وحشی خامنهای علیه زنان قیامی در ایران رسید.
صحنههای ضرب و شتم زنان در کوچه و خیابانها، پرتاب از پشتبام، شکنجههای وحشیانه، تعرض به زندانیان زن در سیاهچالها و شکنجههای رژیم، سر به نیست نمودنهای قهری، ترور و آدمربایی در روز روشن تماماً در چارچوب پازلی بنام سرکوب خونین زنان میهنمان از سوی خامنهای درمانده میباشد.
این وضعیت ضد انسانی به حدی است که سرانجام سازمان ملل متحد در اقدامی بیسابقه با 52 رأی مثبت در مقابل تنها 8 رأی منفی، رژیم آخوندی را از کمیسیون مقام زن در ملل متحد اخراج نمود.
در این راستا نیز روزنامه حکومتی جوان (۳ بهمن ۱۴۰۱)، وابسته به سپاه مردمکش پاسداران در مطلبی ضمن اعتراف به تنفر و انزجار جامعه از برگزاری چنین شو هایی و در پاسخ به تمسخر از سوی باند مقابل ازجمله نوشته است: «میگوید این کنگره برای این برگزارشده که «تأکیدی براین باشد که وضعیت زنان در ایران نیز آنچنانکه میگویند و تبلیغ میکنند بد نیست. شاید حتی برگزاری این کنگره تلاشی بود تا نشان داده شود که اعتراضات اخیر درست و دقیق نیست».
همبستگی ملی