فراخوان ۴۲۶تن از«مقامات فعلی و پیشین سازمان ملل، حقوقدانان سرشناس، قضات و مقامات دادگاههای بین‌المللی برجسته سیاسی و برندگان جایزه نوبل به کمیسار عالی حقوق‌بشر در ملل‌متحد»، به یقین قدمی ارزشمند برای رسیدگی به جنایت علیه بشر و نسل‌کشی در رژیم آخوندی می‌باشد.
در میان امضاء کنندگان« ۱۸ برنده جایزه صلح نوبل» و هم‌چنین چهره‌های سرشناسی مانند« یواخیم روکر، رئیس پیشین شورای حقوق‌بشر سازمان ملل، کلود هلر، رئیس سابق شورای امنیت سازمان ملل، ریکاردو اسکوبار، رئیس‌جمهور سابق شیلی، روان ویلیامز، اسقف اعظم پیشین کانتربری و ژاک سانتر، رئیس پیشین کمیسیون اروپا» دیده می‌شوند که ترجمان وزن و اهمیت این فراخوان می‌باشد. .
در این بیانه که در نمونه خود تاریخی و بی‌همتا است، بر واقعیتی به‌نام نقش مستقیم دو تن از مقامات عالیه در دیکتاتوری ولی‌فقیه، آخوند جلاد ابراهیم رئیسی و آخوند دژخیم محسن اژه‌ای تأکید ویژه شده است.
فراخوان شخصیتهای برجسته حقوق‌بشر خواستار آن گردیده تا«مصونیت مقامات رژیم ایران از مجازات را برای تحقیقات بین‌المللی در مورد اعدام‌های دسته‌جمعی و ناپدید شدن اجباری هزاران زندانی سیاسی در سال۱۳۶۷ که جنایات ادامه علیه بشریت را تشکیل می‌دهند» به چالشی قضایی کشیده شود.
سخن از نسل‌کشی و قتل‌عام بیش از ۳۰هزار زندانی مقاوم و سر موضع مجاهد و مبارز در سال۶۷ می‌باشد که رئیس‌جمهور دست‌نشانده خامنه‌ای بخشی از هیأت مرگ در آن دوران را تشکیل می‌داد.
در این راستا و پس از صدور فتوایی از سوی خمینی ضدبشر، دسته‌دسته زندانیان سیاسی که تماماً دوران اسارت خود و یا«ملی کشی» را تحمل می‌کردند در زندانهای اوین و گوهردشت در تهران و زندانهای مشهد، شیراز، اهواز، رشت، تبریز، ارومیه و بسیاری دیگر از شهرهای ایران و با تصمیم هیئت‌های مرگ اعدام شدند.
به یقین هدف رژیم آخوندی«نسل کشی» و پاک کردن چهره سیاسی کشور از حضور سازمان مجاهدین بود، زیرا در جای جای در این فتوای ضدبشری همواره و تنها بر نام«مجاهدین» تأکید و آنان را«محارب و محکوم به اعدام» مورد خطاب قرار داده است.
سردژخیم قضاییه حکومت، آخوند موسوی اردبیلی نیز در نمایش جمعه ۱۴مرداد ۱۳۶۷ پرده از جنایت و نسل‌کشی علیه بشریت برداشت و در این رابطه اعتراف کرد: «جمع کثیری از ایران رفته‌اند و آنجا[عراق] برای خودشان بساط و دستگاه و سازمان درست کرده‌اند. یک جمعی هم در ایران در زندانها هستند…قوه قضایی در فشار است که چرا اینها را محاکمه می‌کنید؟ اینها که محاکمه ندارند، حکمش معلوم، موضوعش هم معلوم است و جزایش نیز معلوم می‌باشد. قوه قضایی در فشار است که اینها چرا محاکمه می‌شوند، قوه قضایی در فشار است که چرا تمام اینها اعدام نمی‌شوند و یک دسته‌شان زندانی می‌شوند» (سایت ویکی پدیا).
هم‌چنین حضور دهها شاهد و شاکی و زندانیان از بند رسته طی شش ماه گذشته در دادگاه دژخیم حمید نوری، از شکنجه‌گران و عاملان کشتار بیش از ۳۰هزار زندانی سیاسی و شهادتهای آنان مبنی بر نقش مستقیم ابراهیم رئیسی در هیأت مرگ، به یقین نقش ویژه‌یی برای بیداری وجدانهای بشری ایفا نموده است.
در این فراخوان ضمن تأکید بر این واقعیات فوق از جمله آمده است:«قتل‌عام زندانیان سیاسی در ایران جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی است، ابراهیم رئیسی و اژه‌ای عاملان اصلی قتل‌عام ۱۳۶۷ هستند که هم‌چنان از مصونیت برخوردارند».
همبستگی ملی