اعلام آمادگی دیکتاتوری ولیفقیه برای گفتگویهای «غیرمستقیم» با آمریکا در قطر و سرانجام بینتیجه ماندن این دور از مذاکرات که امروز به پایان رسید، بهیقین ترجمان وجود قفل دیگری بر مجموعه بنبستها و شکستهای خامنهای میباشد.
در این رابطه خبرگزاری نیروی تروریستی قدس، تسنیم ازجمله اعتراف کرده است: «آن چیزی که مانع از به نتیجه رسیدن این دوراز گفتگوها شده، پافشاری طرف آمریکایی بر متن پیشنهادی خود در وین ۷ است. درواقع واشنگتن به دنبال احیای برجام به منظور محدود کردن نظام بدون دستاورد اقتصادی برای کشورمان است».
بدینسان مشخص میشود که راهاندازی بازی «پوکر» از سوی نظام آخوندی باهدف «باجگیری» اکنون به بنبست رسیده، بطوریکه در منطق خود ولیفقیه زهر خورده به خواستههای خود مبنی بر «نفع اقتصادی» در سایه «حفظ پروژه اتمی» نرسیده است.
خامنهای پیشتر نیز از خروج نام سپاه پاسداران از لیست تحریمها عقبنشینی خفت باری کرده بود. در این رابطه خبرگزاری رویتر ۷ تیر در این رابطه نوشته بود: «ایران از خواسته خودش برای لغو تحریمهای [مربوط به] نامگذاری سپاه پاسداران در لیست سازمانهای تروریستی خارجی [آمریکا] صرفنظر کرده است. اما هنوز دو موضوع، ازجمله یکی درباره تحریمها، حلنشده باقیمانده است». (سایت مجاهدین خلق ۸ تیر ۱۴۰۱)
طی هفتههای اخیر نیز شاهد مجموعهای سفرها و دیدارهای یک و چندجانبه از سوی طرفهای درگیر در این روند بودهایم. سفر امیر «کشور دوست و برادر» در منطقه به تهران و دیدار با خامنهای و بهتبع آن عزیمت پاسدار امیرعبداللهیان به مسکو و سپس ورود وزیر خارجه روسیه به تهران و سرانجام دیدار شتابزده جوزف بورل، هماهنگکننده سیاست خارجی در اتحادیه اروپا از ایران، تماماً ادلهای براین هستند که گوئیا قراربود، دری به تخته خورده و بن بست موجود برای ادامه مذاکرات اتمی شکسته شود.
بسیاری از ناظران براین گمانه هستند که یک دلیل برای عقب نشنیی خامنهای و بازگشت خفتبار به میز مذاکرات، وضعیت بحرانی رژیم و بهویژه خفگی مالی و اقتصادی است که اکنون به بروز شورش و قیامها از سوی گسلهای اجتماعی راه برده است. نبود دلارهای نفتی و صادراتی در منطق خود به معنای ورشکستگی حکومتی است که اساس و بنیان آن بر نظام «تک پایهای» فروش نفت و همچنین هزینههای سنگین نظامی و امنیتی استوار گردیده است.
علائم و نشانهها نیز در این راستا سخن از آن دارند که اتحادیه اروپا ضمن کسب توافق از ایالاتمتحده، به دنبال واردات انرژی بهویژه گاز و نفت از رژیم آخوندی میباشد.
بحران انرژی در این قاره بزرگ که با توقف صادرات گازی از سوی روسیه شدت بیسابقهای یافته، در منطق خود نهتنها اقتصاد اروپا بلکه واحد پول آن، یورو را با صدمات جبرانناپذیری روبرو ساخته است. بدینسان تأمین و جایگزین نمودن انرژی از فردای جنگ در اوکراین به یکی از الویت های این اتحادیه تبدیلشده است.
در این راستا وجود منابع عظیم گازی پارس جنوبی میان «ایران و قطر» و چشمانداز سرمایهگذاری از سوی کشورهای اروپایی بهیقین در دستور کار و بخشی از پاکت «تشویقی» به دیکتاتوری ولیفقیه را تشکیل دادهاند.
برای نمونه و عطف به دادههای حکومتی «ذخیرهٔ بخش ایرانی میدان ۱۳٫۳ تریلیون مترمکعب گاز درجا و ۱۹ میلیارد بشکه میعانات گازی (۹ میلیارد بشکه قابلبرداشت) است که ۵۰ درصد ذخایر گازی ایران و ۸ درصد از ذخایر گازی جهان را در خود جایداده است». (سایت ویکی پدیا)
متولی اصلی برای این پروژه تا به امروز شکستخورده گازی نیز «قرارگاه خاتم» بهعنوان بازوی اصلی سپاه پاسداران میباشد که گوئیا خروج نام آن از لیست تحریمها بخشی از «پاکت تشویقی» به رژیم آخوندی بوده است.
اما سخن اصلی در این میان اکنون اینجاست که آیا خامنهای با تمامی «بذل و بخشش» ها، امکان ورود به این دور از بازی و دادن امتیاز به طرفهای مقابل را داشته است؟
وجود «شریک استراتژیک» و راهبردی رژیم آخوندی در بخش شمالی کشور و این واقعیت که مسکو اساساً خواستار رسیدن انرژی به کشورهای غربی، تا زمانیکه تحریمهای خردکننده علیه این کشور وجود دارند، نمیباشد، خود به بزرگترین مانع برای دیکتاتوری مذهبی تبدیل شده است.
شاید این پیامی باشد که «لاوروف» طی سفر خود به تهران به گوش خامنهای رسانده است. همچنین عدم حضور روسیه با همراهی چین در این دور از مذاکرات خود سخن از «مگو» هایی دارند که تنها رژیم آخوندی از وجود آنها «مطلع» میباشد.
بدینسان خامنهای پیش از مذاکرات دوحه، بر سر دوراهی انتخاب میان «غرب» و ادامه سیاست «نگاه به شرق» در تله افتاده بود. مضافاً به راین واقعیت نیزباید اضافه نمود که سرانجام هر گفتگو و یا توافقی بر سر پروژههای مخرب اتمی رژیم آخوندی، به یقین باید پاسخ به این سؤال باشد که آیا ولی فقیه از دستیابی به «سلاح اتمی» عقب نشینی خواهد کرد یا نه؟
پاسخ به این سؤال کلیدی در واقعیت دیگری بنام نوشیدن «جام زهر ۲» نهفته است که کیهان خامنهای نسبت به سرانجام این دور از گفتگوها با واژه «تله» هشدار داده بود.
همبستگی ملی