سفر « بی سرو صدای » خانم ندا النشاف , معاون کمیسر عالی حقوق بشر در سازمان ملل متحد به ایران در حالی به پایان رسید, که نه تنها دیکتاتوری ولی فقیه و دوایر خبر رسانی حکومت , بلکه دفتر این سازمان نیز تا به امروز از دادن هرگونه اطلاع دقیق از کم و کیف این دیدار و مجموعه ملاقات های وی با مقامات رژیم آخوندی بجد خود داری کرده اند!!
سفر وی که همزمان با افزایش موج اعدام‌ها توسط دیکتاتوری ولی فقیه صورت گرفته , با نگرانی و هشدارهای سازمان‌های حقوق بشری و فعالان حقوق بشری و نیز زندانیان سیاسی در ایران آخوند زده روبرو گردیده بود.
دراین رابطه حداقل « ۲۵ نهاد حقوق بشری» در نامه های سرگشاده ای « دربارۀ احتمال سوءاستفادۀ جمهوری اسلامی از این سفر «به عنوان ابزاری تبلیغاتی برای تضعیف گزارش‌های حقوق بشری» علیه این حکومت هشدار داده اند.
به موازات این نکات نیز , عدم شفافیت در رابطه با هرگونه اطلاع رسانی و مخفی کاری طی این سفر از پیش تعیین شده که به یقین یکی از موضوعات مهم برای میلیون ها ایرانی دردمند در رژیم آخوندی می باشد , اکنون به بروز شک و شبهه بسیاری در محافل حقوق بشر , نیروهای آزادی خواه , فعالان و بویژه خانواده های زندانیان سیاسی و شهدا راه برده است.
به یقین از جمله دلائل برای نگرانی ایرانیان همان « مذاکرات » در پشت درهای بسته با بالاترین آمران و عاملان سرکوب و اعدام در رژیم آخوندی می باشد. دراین راستا نیز کمیساریای حقوق بشر تا به امروز از ارائه لیست افراد و نهاد هایی که مورد گفتگو و مذاکرات « مخفی» با معاون خود در تهران قرار گرفته اند , خودداری نموده است.
همچنین عدم برنامه ریزی برای بازدید از سیاه چالها در دیکتاتوری ولی فقیه و یا دیدار با زندانیان سیاسی و عقیدتی و خانواده های آنان و خانواده های اسیران و شهدای قیام در سال 1401, خود به دل نگرانی ها برای اهداف پشت پرده در این سفر ضریب دوچندان زده است.
در رابطه با سفر معاون کمیسر عالی به ایران تنها ایمیلی که تا به امروز متتشر گردیده , در حد یک جمله می باشد و آن به نقل سخنگوی وی ( رادیو فردا 18 فوریه 2024) اینگونه اطلاع رسانی گردیده: «معاون کمیساریای عالی به سفر خود به ایران پایان داد».
این سفر در حالی صورت گرفته که نقض حقوق بشر در رژیم آخوندی بیداد می کند. آمار بالای اعدام ها, دستگیری های کور , صدور احکام اعدام , شکنجه , زندان های طویل المدت و بویژه سربه نیست نمودن های قهری و امنیتی نمودن فضای کشور , تماما در چارچوب پازلی بنام سیاست راهبردی خامنه ای در مقابله با قیام ها می باشد. رژیم آخوندی تنها طی سه ماه از آغاز جنگ افروزی در نوار غزه حداقل « 431» نفر را به جوخه های اعدام سپرده است.
مضافا براین تعداد, در ماه ژانویه بر طبق اخبار منتشرشده در زندان‌های مختلف ایران دست‌کم ۸۳نفر از جمله زندانی قیامی محمد قبادلو اعدام شدند. در بین اعدام شدگان ۵زندانی بلوچ، ۱۹زندانی کرد، ۱زندانی ترکمن و ۲تبعه افغانستان بودند.
پیش از آغاز این سفر نیز زندانیان سیاسی در زندان های قزلحصار و اوین ضمن اعلام اعتصاب غذا در نامه ای خطاب به ندا النشاف نوشته بودند : « با توجه به این‌که زندان قزلحصار مرکز اصلی نگهداری زندانیان زیر حکم اعدام و محل اجرای این حکم غیرانسانی در تهران است؛ از جنابعالی دعوت می‌کنیم در این سفر به این زندان آمده و مشاهدات ما و دیگر زندانیان از جزئیات نقض حقوق همبندی‌های اعدام شده ما در ماه‌ها و سال‌های اخیر را از نزدیک بشنوید».(سایت مجاهدین خلق 13 بهمن 1402)
به موازات این درخواست منطقی که تماما در چارچوب کنوانسیون های حقوق بشر و ملل متحد قراردارند , دانشجویان از داخل کشور نیزطی نامه ای سرگشاده خطاب به کمیسار حقوق بشر ملل متحد , از جمله در آن تاکید کرده اند : « صدای ما دانشجویان و میلیون‌ها نفر از مردم تحت ستم و سرکوب در ایران را در شرایطی می‌شنوید که رژیم جمهوری اسلامی امروز توسط ما و اکثریت مردم به عنوان یک رژیم قاتل، متجاوز و اشغالگر شناخته می‌شود، ما در حال مبارزه هر روزه با این حکومت هستیم، مبارزه در ابعاد مختلفی که از حق پوشش تا حق زندگی را شامل می‌شود
متاسفانه سخنگوی دفتر حقوق بشر سازمان ملل، در پاسخ به پیگیری ها از سفر , به منبع بالا گفته است : «به‌طور کلی قرار بود این بازدید بر روی تعامل مستقیم در سطح بالا با مقامات دولتی و نهادها متمرکز باشد تا تعامل عمومی. ما معمولاً درباره بازدیدهایی از این دست اطلاع‌رسانی نمی‌کنیم»
لذا بدون هرگونه پیش داوری , داده های فوق و بویژه تلاش برای پنهانکاری از جزئیات این سفر , اکنون از کمیسر عالی ملل متحد خواهان آن می باشیم تا بجد موضوع شفافیت و مجموعه مذاکرات با دیکتاتوری ولی فقیه و تمامی افراد حقیقی و حقوقی که طی این سفر مورد دیدار و گفتگو قرار گرفته اند را اطلاع رسایی نمای
بقول زندانیان اعتصابی در قزل حصار : « هر گونه گزارش یا نتیجه‌گیری در موضوع اعدام زندانیان در ایران توسط شما و دیگر مقامات و نهادهای سازمان ملل متحد، بدون بازدید از زندان قزلحصار و گفتگوی آزاد و بدون محدودیت با شاهدان زنده نقض حقوق بنیادین بشر در این زندان، نزد افکار عمومی جامعه بین‌المللی معتبر نخواهد بود».