مهرداد هرسینی
بحران عدم مشروعیت برای نظام آخوندی که در راس آن حاکمی مفلوک بنام خامنه ای کودک کش قراردارد , روز بروز تبعات خود را هرچه بیشتر به نمایش می گذارد.
یک نمونه برای این وضعیت بحرانی همان به صحنه فرستادن آخوند محمدی گلپایگانی , ملیجک و رئیس دفتر « مقام معظم » برای « ننه من غریبم بازی» و خاک پاشیدن بر بحرانی بنام عمق تنفر ملی از ولی فقیه درمانده است.
این آخوند دون پایه که بخشی از اتاق های فکر رژیم را تشکیل می دهد, در سخنانی ضمن تعریف و تمجید مشمئز کننده از « ولی نعمت » خود , از جمله می گوید : « ویژگی بارز دیگر ایشان این است که بسیار مهربان و رئوف هستند. وقتی یادم می‌آید بغض گلویم را می‌گیرد؛ حتی تحمل دیدن گریه یک بچه را هم ندارند. وقتی می‌بینند بچه شیرخواری در آغوش مادرش گریه می‌کند، ناراحت می‌شوند. این قد آدم رحیم؟! این قدر مهربان»!!
بواقع انسان دردمند ایران و بویژه خانواده های داغدار که طی شش ماه گذشته بسیاری از عزیزان و کودکان خود را بدست نیروهای وحشی حکومت از دست داده اند , با خواندن این جملات و وجود این حجم عظیم از « وقاحت , دریدگی و دجالیت » مات و مبهوت می مانند.
سخن ازحاکمی عنان گسیخته و سرکوبگر می باشد است تنها طی این مدت کوتاه بیش از « 74 کودک زیر 18 سال» را طی قیام در شهرهای میهن به شهادت رسانده و بسیاری را مفقود الاثر و با گلوله های جنگی , زخمی و یا نابینا نموده است. نیم نگاهی به شبکه های اجتماعی , فیلم و تصاویر منتشر شده که تماما از سانسور حکومتی عبور کرده اند, بهترین ادله برای ابعاد « کودک کشی» از سوی رژیم آخوندی را به نمایش می گذارند.
به یقین تلاش دستگاه پروپاگاندا ی حکومت ترجمان همان سخنان و سیاست های گوبلز , وزیر تبلیغات فاشیسم هیتلری را تداعی می کند. در آن دوران تاکتیک « دروغ بزرگ » یا همان « دروغ گوبلزی» با هدف پروپاگاندای حکومتی راه اندازی گردید و برای نخستین بار در تاریخ بشریت ، توسط آدولف هیتلر مورد استفاده قرار گرفت.
این حاکم خون ریز و جنگ افروز در کتاب خود بنام « نبرد من » , سیاست دروغ بزرگ را اینگونه تفسیر کرده است : «در دروغ بزرگ همواره نیروی قابل باور بودن موجود است».
اما گذشته از این واقعیت تلخ تاریخی باید به بی بضاعتی ولی فقیه در جامعه کنونی ایران اشاره نمود تا بدین سان به عمق نیاز حاکمیت برای از جان بدردادن « ولی فقیه» درمیان خشم و انزجار توده های بجان آمده رسید.
خامنه ای بخوبی می داند که با کشتن بیش از 700 معترض و اسیر قیامی دست به چه اشتباه بزرگی زده است. بدین سان وی واقعیتی دیگری بنام « سرنگونی » و « گور » خود و رژیم اش را تا به « ابد» مهر موم نموده است.
هیچ لغز خوانی و یا اشک تمساح ریختن از سوی وی و یا دستگاه تبلیغاتی رژیم دیگر اثری ندارد, زیرا آن سبویی که دیکتاتوری مذهبی در این شش ماه شکسته است , دیگر هیچ قطره آبی به بیابان خشکسال ولایت سرازیر نخواهد کرد.