مهرداد هرسینی
سالیان متمادی است که مقاومت ایران و سازمان های مدافع حقوق بشر نسبت به بکارگیری گسترده از داروهای روان پریشی , مواد مخدر مانند شیشه و یا توپیتال, داروهای اعصاب مانند کلونازپام، آلپرازولام، کلنیدین، تری‌می‌پرامین و لارگاکتیل , برای اعتراف گیری از زندانیان سیاسی و در موارد جدید از اسیران قیامی, هشدار داده اند.
بسیاری از زندانیان آزاد شده طی ماههای اخیر, ازاستفاده این داروها از سوی نیروهای وحشی خامنه ای در زندان ها گزارش کرده اند. برای نمونه از جمله تأثیرات داروی تیوپنتال آن است که پس از استفاده ویا تزریق ، زندانی بی دفاع به ناگهان اهل گفت‌وگو با شکنجه گر خود شده و بدون کنترل رفتار و گفتارهای خویش , تمامی محتویات ذهن خود را بیان می کند.
کارشناسان براین باور هستند که « این مواد در واقع توان داوری و قدرت تمرکز فرد قربانی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و بازجو را قادر میکند تا فرد قربانی را به سوی اعتراف در زمینه‌ی اطلاعات مطلوب و مورد نظر هدایت کند».
نمونه دیگر استفاده از چنین داروهایی را می توان در بکارگیری مواد مخدر مانند « شیشه » و یا قرص های آرام بخش در میان زندانیان سیاسی و عقیدتی در سیاهچال های ولی فقیه کودک کش مشاهده نمود.
همچنین تاثیرات مخرب این داروها بحدی است که زندانی مصرف کننده بشدت کاهش وزن پیدا کرده, چهره ای مات و مبهوت گرفته , دستانی لرزان , رعشه در تمامی بدن , افسردگی شدید , بی خوابی, صرع , دلشوره , به علاوه تاثیر مستقیم بر ادراک، تفکر، شناخت‌بیمار از محیط اطراف خود , برهم خوردن تعادل روحی و روانی و نا سازگاری رفتاری با محیط اطراف خود , ایجاد میکند.
یک زندانی از بند رسته در این رابطه می گوید : «تا دل‌تان بخواهد قرص خواب و آرام‌بخش‌های اعتیادآور می‌دهند». وی سپس می افزاید « چیزهای کوچکی مثل زنگ خوردن تلفن، یا دیدن اقوام برایم مثل یک غول است! حتا نتوانستم دوستان و همبندیان سابقم را ببینم».
مضافا براین وضعیت ضد انسانی نیز باید به وجود حبس انفرادی , جلوگیری از هوا خوری , تغذیه ناسالم , شکنجه های طاقت فرسا , اعدام مصنوعی , توهین های غیر اخلاقی , تجاوز و تعرض به زندانیان بویژه نوجوانان و زندانیان زن اشاره نمود که در منطق خود به بروزافسردگی شدید و تمایل به خودکشی در میان زندانیان راه می برد.
تبعات این فاجعه انسانی را اکنون مردم دردمند ایران در افزایش شدید آمار خودکشی در میان زندانیان آزاد شده رویت می کنند.
برای نمونه اسیران قیامی مانند « عرشیا امام قلی‌زاده 16 ساله , یلد آقافضلی 19 ساله , عاطفه نعامی, مینا یعقوبی , عباس منصوری 19 ساله , دنیا فرهادی , و یا محمد کمیل زند خانی نوجوان 16 ساله » و همچنین زندانی سیاسی « اشکان بلوچ» از جمله آنان می باشند.
به یقین آمار واقعی بسیار گسترده تراز این موارد می باشد , زیرا بسیاری از خانواده ها بدلیل فشاردوایر اطلاعاتی و امنیتی رژیم و در هراس از تبعات هرگونه افشا گری, از اطلاع دهی و یا رسانه ای کردن موارد , خودداری می کنند.