مافیای آب: چگونه رژیم خامنه‌ای تهران را تشنه نگه می‌دارد؟
در دل تاریکی استبداد، مافیای آب همچون طوفانی سهمگین، رودخانه‌های زندگی را می‌بلعد و زمین را به کویر مرگ تبدیل می‌کند. این طوفان نه از آسمان، بلکه از دل قصرهای قدرت آخوندها برمی‌خیزد و سایه‌های فساد را بر منابع حیاتی می‌گستراند. همچون آینه‌ای شکسته که انعکاس حقیقت را تحریف می‌کند، مافیای آب واقعیت بحران را پنهان کرده و مردم را در سکوت تشنگی محبوس می‌سازد. این تصویر نمادی از مبارزه‌ای است که نور امید را در برابر تاریکی دیکتاتوری می‌جوید.
بحران آب در تهران به نقطه‌ای بحرانی رسیده است. گزارش‌های رسانه‌های وابسته به رژیم ایران، تصویری هولناک از وضعیت سدها ترسیم می‌کنند. برای نمونه، تیتر یکی از رسانه‌ها در آبان ۱۴۰۴ هشدار می‌دهد: ذخایر سدهای کشور بحرانی شد (منبع: عصر ایران). مخزن سد لار که ظرفیت ۹۶۰ میلیون متر مکعبی دارد، تنها ۱۴ میلیون متر مکعب آب ذخیره کرده است. این آمار نشان‌دهنده عمق فاجعه است.
کارشناسان رژیم هم به این بحران اعتراف می‌کنند. سیدزاده از آبفای کشور می‌گوید: ۶۶ درصد مخازن خالی است. حاجی کریم، رئیس فدراسیون صنعت آب، هشدار می‌دهد که سد کرج کمتر از دو هفته ذخیره دارد (منبع: عصر ایران، آبان ۱۴۰۴).
تالاب گاوخونی خشک شده و دریاچه ارومیه وضعیت وخیم‌تری دارد. تهران در آستانه جیره‌بندی آب قرار گرفته است.
نقش مافیای آب در بحران
رژیم خامنه‌ای بحران را به خشکسالی نسبت می‌دهد. اما این توجیه سخیف است. حتی در شکاف‌های درونی نظام، صداهایی علیه مافیای آب بلند می‌شود. رسانه‌ای حکومتی می‌نویسد: چرا کشورهای خشک مانند عربستان و امارات بحران آب ندارند؟ آنها برنامه‌ریزی کرده‌اند، اما در ایران مافیای آب مانع می‌شود (منبع: عصر ایران، آبان ۱۴۰۴). لیبی حتی در زمان دیکتاتوری سابق، زیرساخت‌های آب را توسعه داد.
مافیای آب وابسته به بیت خامنه‌ای و سپاه، منابع را غارت می‌کند. دولت پزشکیان برای پوشاندن این فساد، از خشکسالی می گوید. اما اعترافات درونی نشان‌دهنده واقعیت است. یکی از مقامات محلی می‌گوید: اگر مافیای آب دست بردارد، اصفهان را بدون کمک رژیم نجات می‌دهیم (منبع: رسانه‌های حکومتی، آبان ۱۴۰۴).
رفیعی، عضو مجلس حکومتی، از شبکه‌ای پرنفوذ در سیاست‌گذاری آب سخن می‌گوید. او تأکید می‌کند: مشکلات امروز نتیجه سیاست‌های این افراد است . تا بودجه از فروش آب تأمین شود، بحران حل نمی‌شود. مافیای آب منافع شخصی را بر نیاز مردم ترجیح می‌دهد.
اعترافات و ریشه‌های فساد
عیسی کلانتری، رئیس پیشین سازمان محیط‌زیست رژیم، شرکت مهاب قدس را مافیای آب می‌نامد. او می‌گوید: قرارگاه «خاتم‌الانبیاء» و «سپاسد« بخش خصوصی آب را نابود کرده‌اند (منبع: شهریور ۱۴۰۴). همه معضلات ۲۰ سال پیش پیش‌بینی شده بود، اما دلالی و مافیابازی ادامه یافت. این اعترافات نشان‌دهنده عمق فساد در رژیم خامنه‌ای است.
مافیای آب نه تنها منابع را غارت می‌کند، بلکه برنامه‌های پایدار را مسدود می‌سازد. در حالی که کشورهای همسایه با فناوری‌های نوین آب را مدیریت می‌کنند، رژیم تهران سرمایه‌ها را به جیب سپاه می‌ریزد. این رویکرد ضددموکراتیک، مردم را در برابر بحران بی‌دفاع گذاشته است.
پزشکیان، رئیس‌جمهور دست‌نشانده خامنه‌ای، در آبان ۱۴۰۴ گفت: اگر باران نبارد، تهران را خالی کنند! این سخن سخت وقیحانه است. بیش از ۱۰ میلیون نفر چگونه شهر را ترک کنند؟ رژیم خامنه‌ای مسئولیت را انکار می‌کند و بحران را طبیعی جلوه می‌دهد.
راه‌حل: خلع ید از مافیای آب
تحلیلگران مستقل تأکید می‌کنند: بحران آب نتیجه سیاست‌های دیکتاتوری است. مافیای آب وابسته به سپاه و بیت، منابع را به تاراج برده است. برای حل آن، باید از این مافیا خلع ید کرد. رهبر مقاومت می‌گوید: تهران را از رژیم خالی کنید، با قیام و بدون باران (
از دیدگاه دموکراتیک، مدیریت آب نیاز به شفافیت و مشارکت مردمی دارد. رژیم خامنه‌ای این را نمی‌پذیرد، زیرا قدرت را از دست می‌دهد. کشورهای موفق مانند اسرائیل یا سنگاپور، با فناوری و برنامه‌ریزی بحران را حل کرده‌اند. اما در ایران، فساد مانع است.
مبارزه با مافیای آب بخشی از جنبش بزرگ‌تر برای آزادی است. مردم ایران باید صدای خود را بلند کنند. اعتراضات علیه غارت منابع، می‌تواند به سقوط دیکتاتوری منجر شود. این بحران فرصتی برای اتحاد است.
در نهایت، مافیای آب نمادی از فساد کلی رژیم است. تا وقتی خامنه‌ای قدرت دارد، بحران ادامه می‌یابد. تنها راه، تغییر اساسی ساختار است. مردم تشنه عدالت‌اند، نه فقط آب.
می بینیم که جنبش برای آب ودسترسی به آب مثل جنبش نه به اعدام به صورت تنگاتنگی به جنبش سرنگونی راه می برد. در حاکمیتی که تنها ابزارش برای ادامه بقا اعمال قدرت وسرکوب است مردم برای رهایی و رسیدن به آزادی جز مسیر سرنگونی راهی نمی شناسند.
ایران آزادی