هفته گذشته شاهد برگزاری سه کنفرانس مهم از سوی کشورهای اسلامی و همسایه در خلیج فارس علیه سیاست های مخرب رژیم اخوندی بودیم. پیش از برگزاری این رشته از کنفرانس ها , دستگاه دیپلماسی آخوندی در هراس از نتایج کنفرانس به تکا پوی بی سابقه ای افتاده بود. برای نمونه سخنان جواد ظریف مبنی براینکه گوئیا خامنهای فتوایی علیه «ساخت بمب اتم» صادر کرده است و یا التماسهای وی برای انعقاد «معاهده عدم تعرض» از سوی رژیم آخوندی تماما در راستای بنبستها و شیادی خامنهای در زمینه خرید وقت بوده اند. . مضافا براین واقعیت نیز باید اشاره نمود که اساسا خامنهای به لحاظ درجه اجتهاد آخوندی در موقعیتی نیست تا «علیه و یا له» هرگونه سیاستهای بنیادین و استراتژیک نظام که ریشه در آینده حکومت دارند، فتوا صادر نماید. واقعیت در لابلای این جملات بدان معنا است که دیکتاتوری ولیفقیه با بازوان خونین آن یعنی سپاه پاسداران و نیروی تروریستی قدس که اکنون به مانند بختک در چهار پایتخت کشورهای اسلامی و همسایه سایه انداختهاند، نه میخواهد و نه توان انعقاد چنین پیمانهایی را دارد، زیرا منطق اصلی در این حاکمیت همواره همان «صدور بحران» به خارج از مرزها برای ممانعت از سرنگونی در داخل بوده است