عراقچی وزیر خارجه دولت پزشکیان که رکوردار شکست‌های دیپلماتیک برای نظام ولایت فقیه است در یک تناقض گویی آشکار با مواضع خامنهای گفت:« هیچ راه‌حلی به جز راه‌حل دیپلماتیک و مذاکره‌شده درباره برنامه هسته‌ای ایران وجود ندارد.»
کسی نبود به این جناب وزیر بگوید: بابا ۱۰ روز پیش مگر خامنهای نگفت مذاکره بن‌بست محض است؟
شما با خودتان چند چند هستید؟
خامنهای در پیام تلویزیونی اش زمان سفر پزشکیان به نیویورک گفته بود: مذاکره با آمریکا برای مسئله هسته‌ای و شاید مسائل دیگر بن‌بست محض است!
حالا سوال این است: آیا عراقچی حرف خودش را می‌زند یا حرف خامنهای را رله می‌کند؟
روشن است که در نظام ولایت، حرف حرف خامنهای است.
این‌ها هم به میزانی که با خامنه ای هماهنگ باشند بالا می‌کشند.
اما در مورد حرف جدید عراقچی
نکته این است که این حرف را بعد از به جریان افتاد طرح صلح غزه زده!
یعنی زمانی که خامنهای یک کلان ضربه اساسی خورده و در تعادل قوا به نسبت قبل بشدت ضعیف شده!
یعنی حرف عراقچی را باید عطف به تحولات منطقه و فلسطین ارزیابی کرد.
بنابراین خامنه ای از زبان عراقچی می‌خواهد پالس مذاکره‌جویی بدهد.
اما مشکل خامنه ای اصلا مذاکره نیست، بحران بی‌تصمیمی است.
خامنهای در وضعیتی گیر کرده که هر تصمیمی بگیرد، به سقوط نزدیک‌تر می‌شود.
بنابراین برای اینکه مسئولیت شکست خودش را نپذیرد ترجیح می‌دهد تحولات در بی تصمیمی او جریان بیابند. این هم نوعی بن بست مرگبار است.
ایران آزادی