زینت میرهاشمی : جانباختن سریالی کارگران معدن به برکت اقتصاد مقاومتی

در میان حوادث کاری، علاوه بر جانباختگان، بسیاری دچار معلولیت شده اند که برای همیشه از بازار کار محروم می شوند. کارگران معدن از محروم ترین بخشهای جامعه هستند که فاقد بیمه بیکاری و درمان هستند. مزد این کارگران که در تونلهایی به اندازه یک قبر کار می کنند، از ۹ میلیون تومان تا ۱۲ میلیون است. با معلولیت و یا جان باختن آنها، خانواده آنها آسیب دیده و به بخش حذف شدگان از زندگی و کار رانده می شوند.

هنوز پرونده های آسیب دیدگان در معادن طی سالهای گذشته باز است که در هفته گذشته فقط طی سه روز یعنی از ۱۷ تا ۲۰ فروردین بار دیگر ۹ کارگر معدن جانشان را از دست دادند.

حوادث دردناکی که به طور سریالی در بخش معادن اتفاق می افتد را دیگر در ردیف سانحه کاری نمی توان به حساب آورد، بلکه تبدیل به فاجعه ای تکراری شده است که دقیقا حکومت مسئول آن است. افزایش آمار مرگ و میر در میان کارگران معدن، به دلیل عدم سرمایه گذاری در معادن، عدم استفاده از تکنولوژی و ابزار کار پیشرفته، حرکتی عمدی در قتل کارگران است. زیرا افزایش سودآوری نه بر اساس تکنیک و ابزار همراه با نیروی کار، بلکه با ابزارهای سنتی و عقب مانده و استفاده بیش از حد از نیروی انسانی است.

در پاییز سال ۱۴۰۳، فاجعه دردناک معدن طبس پیش آمد که منجر به مرگ ۵۳ کارگر معدنچی شد. در شهریور ۱۴۰۲، در معدن طرزه دامغان، ۶ کارگر جانشان را از دست دادند.

در اثر ریزش شن و ماسه در معدن شازند در خرداد ماه سال گذشته، ۴ کارگر در زیر آوار مفقود شدند. هنوز پیکر یکی از آنها به نام آیت رضایی پیدا نشده است.

روز یکشنبه ۱۷ فروردین در معدن زغال سنگ مهماندویه معروف به جواهر لعل دامغان، ۱۰ کارگر جان باختند. بر اساس گفته یکی از کارگران این معدن: «جدا از کمبود تجهیزات معدنی، برای انتقال مصدومان حوادث احتمالی از داخل معادن زغال سنگ به خارج از تونل، امکانات خاصی نداریم اما در این مورد هیچ گونه امکانات ابتدایی برای نجات کارگران وجود نداشته است.» (وبسایت کارگر ۲۴، ۱۹ فروردین)