روز یکشنبه ۲۵ شهریور، اصناف شهرهای سنندج، مهاباد، دیواندره، سقز، بوکان و پیرانشهر، باوجود تمامی تهدیدها، بازداشت معلمان، فعالان اجتماعی، خانواده شهیدان جنبش انقلابی ۱۴۰۱ و خانواده های دادخواه، دست به اعتصاب عمومی زدند. این حرکت اعتراضی در سالگرد قتل حکومتی مهسا (ژینا) امینی صورت گرفت و به گفته امجد امینی، پدر ژینا: «این هشدار و پیام اعتراضی روشن است.» هنوز گرمای خونهای ریخته شده قیام آبان خونین ۹۸ بر بستر جامعه معترض سرد نشده بود که جان ژینا گرفته شد و اکنون دو سال پس از این جنایت بازهم آتش خشم فروزان است.
اقدام رژیم در حبس خانگی خانواده زنده یاد مهسا امینی در روز یکشنبه ۲۵ شهریور و جلوگیری از رفتن آنها بر سر مزار برای گرامیداشت دومین سالگرد فرزندشان، اقدامی زبونانه از جانب رژیمی است که از گردهمائی بر سر مزار شهیدان و سربدار شدگان هراس دارد.
مژگان افتخاری، مادر ژینا نوشت: «خدایا این چه رسم و مروتی است که دختر ردا بلندت با آن لچک و روسری تا به پا افتاده پوشش، گرفتار سیه رویانی شود که چشم دیدن زیبایی دختر میهن شان را نداشتند، رسوای ابدی تاریخ می شوند… اگر نفسی هست با نام و یاد خواهران و برادرانی که به پای مظلومیت و غريبي اش خون گرم شان را تقدیم کردند و جانانه ژینا و مهسای بیشتر ایران و دنیا شوند، نامشان، یادشان را با مهسای عالم تابم به ابدیت سپردم که نام شان متبرک باد.»
اعلام قتل حکومتی مهسا (ژینا) امینی در روز ۲۵ شهریور ۱۴۰۱، جرقه ای بود که آتش خشم و نفرت انباشت شده را شعله ور کرد؛ خشمی علیه خشونت عریان علیه زنان به وسیله لمپنهای آتش به اختیار و گشتهای ارشاد؛ خشم و نفرت گسترده ای که تبدیل به قیام سراسری از کردستان، بلوچستان تا شهرهای دیگر را در برگرفت. صدای اعتراض به حکومت چنان بلند بود که به درستی نام ژینا، نامی آشنا برای جهان و رمز خیزش هدفمند و انقلابی برای تغییر شد.
قیام ژینا، فوران جنبشی انقلابی بود که با شعارهای «مرگ بر دیکتاتوری»، «مرگ بر خامنه ای» و «زن، زندگی، آزادی»، با شرکت چشمگیر جوانان و به ویژه زنان، شجاعت را تکثیر کرد. جنبش انقلابی ژینا، دستاوردهای ارزشمند و ماندگاری از خود برجای گذاشته است که رژیم با کشتار دستکم ۷۵۰ نفر و بازداشت و زندانی هزاران نفر، کور کردن و ساچمه باران کردن بدنهای معترضان این جنبش و اعدام جوانان جسور، هنوز نتوانسته از ترکشهای آن رها شود. خواسته های قیام کنندگان ۱۴۰۱، آزادی، دموکراسی، برابری و رفع تبعیض از زنان، از جمله آزادی پوشش و… است که در نظام فاسد ولایی چه رئیسش کت و شلواری باشد چه عمامه به سر قابل حل نیست. پیام اعتصاب عمومی اصناف در شهرهای کردستان چنین است: ایستاده ایم تا پایان رژیم.
جنگ خبر