با درود به زندانیان سیاسی مقاوم که زندگی در چهاردیواری را به مقاومت تبدیل کرده اند؛ زنان و مردانی که زیر احکام اعدام و حبسهای طولانی، «سرخم نکردن در برابر استبداد» را در زندگی خود جاری و به عملی ممکن تبدیل کرده اند.
حرفهای آخوند اژه ای، جنایتکار با سابقه، رئیس دستگاه قضائیه رژیم ولایت فقیه در انکار وجود زندانیان سیاسی و همزمان تشدید خشونت و سرکوب، دقیقا تکرار حرفهای محمدرضا پهلوی در برابر پرسش خبرنگاران خارجی است. به راستی جنایتکاران جمهوری اسلامی فرزند واقعی شاه و ساواکیهای آن هستند. اگرچه دیکتاتورها در سرکوب نقاط اشتراک دارند و از هم می آموزند، ولی از سرنوشت هم عبرت نمی گیرند.
زندانهای جمهوری اسلامی بر خلاف اسمش (ندامتگاه)، کانون مقاومت در برابر استبداد، تقویت کننده جنبش ضد دیکتاتوری، فریاد رسای عدالت خواهی در پیوند با قیامهای مردمی و اعتراضات خیابانی است. از این منظر زندانی سیاسی مقاوم، تبدیل به نمادی از شجاعت، مقاومت و ایستادگی در برابر هیولای رژیم ولایت فقیه شده است.
استبداد مذهبی ولایت فقیه باوجود اعدامهای دهه ۶۰، قتل عام سال ۶۷، تداوم چرخه اعمال خشونت، شکنجه و اعدام، نتوانسته هویت زندانی سیاسی را از جنبش ضد دیکتاتوری پاک کند. در این امر، رژیم با ساخت روایت، تولید فیلم، سریالهای متعدد و چاپ کتاب با هزینه های سنگین موفق نشده است.
انکار زندانی سیاسی و خطاب کردن آنها به عنوان زندانی امنیتی، واکنشی مذبوحانه در برابر هماوردی زندانیان سیاسی مقاوم است و آنهم در شرایطی که «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» تبدیل به یک شعار رایج در حرکتهای اعتراضی نیروهای کار و بازنشستگان شده است.
پاک کردن آثار جنایت، به عهده نگرفتن مسئولیت قتل و جعل حقیقت و… از شیوه های نخ نما شده رژیم برای مهندسی کردن حافظه نسلهای آینده و رهایی از پاسخگویی در برابر خشم مردم است. تخریب قطعه ۴۱ بهشت زهرا، مزار شهیدان سازمان مجاهدین خلق و برخی دیگر از فعالان سیاسی توسط رژیم، اقدامی منفور و محکوم است. بدون شک، آن که رفتنی است همین رژیم است، و آن چه که ماندگار است یاد و نام جانهای عاشق و آزاده ای است که با خونشان صفحات زرین جنبش ضد دیکتاتوری را پربارتر کردند.
سقوط استبداد برای مبارزان راه آزادی یک رویا نیست، بلکه حقیقتی دست یافتنی است. از این منظر، پاکسازی مزار شهیدان، هیچ تضمینی برای رهایی جنایتکاران در دادگاه عادلانه مردمی نخواهد بود. پرونده جنایتهای دوران محمدرضا پهلوی با به دادگاه کشانیدن شکنجه گر معروف، پرویز ثابتی بعد از نزدیک به ۵ دهه ، یکی از نمونه های روشن در جنبش دادخواهی است که راه آینده را به حاکمان مستبد ولایت فقیه نشان می دهد.
جنگ خبر