سازمانهای برگزارکننده این کنفرانس عبارت بودند از:
فرانس‌لیبرته – بنیاد دانیل میتران
حزب رادیکال فراملیتی
مراپ (جنبش علیه نژادپرستی و برای دوستی میان خلق‌ها)
انجمن بین‌المللی حقوق‌بشر زنان
انجمن بین‌المللی توسعه آموزش
در کنفرانس ژنو، سخنرانان با محکوم‌کردن موج اعدامها و جنایات ضدانسانی رژیم آخوندی علیه مردم ایران، به تحقیقات بین‌المللی درباره قتل‌عام 30هزار زندانی سیاسی در سال 67 و محاکمه سران رژیم به‌خاطر جنایت علیه بشریت فراخوان دادند.
سخنرانان عبارت بودند از:
پروفسور آلفرد دی زایاس، کارشناس مستقل ملل‌متحد در امر ترویج یک نظم بین‌المللی دموکراتیک و عادلانه
طاهر بومدرا رئیس پیشین حقوق‌بشر یونامی و نماینده دبیرکل برای اشرف
زینت میرهاشمی سردبیر نشریه نبرد خلق، عضو شورای ملی مقاومت ایران
آزاده ضابطی معاون کمیته وکلای ایرانی مقیم انگلستان
زهره بیژن‌یار از بستگان شهیدان قتل‌عام 67
در شروع کنفرانس ژنو، دکتر حنیفه خیری در سخنان افتتاحیه خود تأکید کرد که اعدامها در ایران فقط در سال 67 رخ نداده و هم‌چنان ادامه دارد.
طاهر بومدرا رئیس حقوق‌بشر یونامی در سخنان خود، گزارشی از اقدامات و دستاوردهای انجمن «عدالت برای قربانیان کشتار ۱۹۸۸ در ایران را اعلام کرد و گفت: اکنون موضوع قتل‌عام 67 و افرادی که در این قتل‌عام دست داشتند از جمله وزیر دادگستری دولت روحانی با فاکتها و نمونه‌های مستند، در اسناد سازمان ملل‌متحد ثبت شده است».
طاهر بومدرا افزود: سازمان ملل موضوع قتل‌عام را زمانی که در سال ۱۹۸۸ در حال رخ دادن بود دنبال می‌کرد. و پورفسور رینالدو گالیندوپل، نماینده ویژه سازمان ملل در آنزمان، به‌طور روزانه، توسط بستگان اعدام شدگان و خانواده‌های قربانیان در جریان قرار گرفته و از موضوع آگاهند. او گزارشات متعددی همراه با جزئیات در اینرابطه نوشته است. این یک مورد شگفتی آور است حقایق به‌خوبی مطرح و ثبت گردیده‌اند و فراتر از آن مسئولانی که مرتکب این جنایات شده‌اند شناسایی گردیده‌اند.
طاهر بومدرا در ادامه گفت ما لیستی از گورهای دست جمعی را در اختیار داریم و مکان این گورها را نیز شناسایی کرده‌ایم. مشخص کردن محل گورهای دست جمعی بر روی نقشه یک دستاورد بسیار بزرگ است.
طاهر بومدرا افزود: اکنون در این ساختمان دیپلوماتها درباره اعدام های ۱۹۸۸ صحبت می‌کنند. این یک گام بزرگ به جلو است و در حال حاضر در سازمان ملل و تمام ساز و کارهای آن موضوع قتل‌عام ۱۹۸۸ در دستور کار قرار دارد. نتیجه کار ۶ ماه گذشته ما به گزارشگر ویژه ارائه خواهد شد تا این مورد را به پیش برده و مطمئن شود که مقامات سازمان ملل، در نهایت کمیسیون تحقیقی در این رابطه تشکیل دهند. این هدف ماست. و زمانی که این کمیسیون تشکیل گردد و تمام ساز و کارها بکار بیافتند روزی فرا خواهد رسید که کسانی که در این جنایات دست داشتند مورد حسابرسی قرار گیرند. و جامعه بین‌المللی باید مسئولیت خود در مقابل این رژیم را به مرحله اجرا گذارد.
خانم زینت میرهاشمی سردبیر نشریه نبرد خلق و عضو شورای ملی مقاومت ایران سخنران دیگر این کنفرانس بود. وی با شرح نحوه قتل‌عام زندانیان سیاسی توسط کمیسیون مرگ در زندانهای رژیم و بر اساس فتوای خمینی جلاد افزود: قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال 1988 در ایران به منزله یک جنایت علیه بشریت است. اعضای کمیسیون مرگ باید در برابر یک دادگاه بین‌المللی محاکمه شوند. شواهد کافی برای تحت پیگرد قانونی قرار دادن آنها وجود دارد. سکوت و بی‌تفاوتی جامعه بین‌المللی در این جنایت به رژیم ایران اجازه داده آزادانه نقض قوانین بین‌المللی و نقض حقوق‌بشر را ادامه بدهد.
زینت میرهاشمی خواستاراقدام بین‌المللی علیه سران رژیم به‌خاطر دست داشتن در این قتل‌عام به‌مثابه جنایت علیه بشریت شد و گفت: تحقیقات در مورد قتل‌عام سال 1988 باید صورت گیرد. این قتل‌عام باید به‌عنوان جنایت علیه بشریت توسط سازمان ملل‌متحد به‌رسمیت شناخته شده و مسئولان آن محاکمه شوند. و به نقض حقوق‌بشر در ایران پایان داده شود. این تنها راه برای برقراری صلح و برادری و پیشرفت است.
دکتر آلخو ویدال کوادراس رئیس کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت از گزارش تهیه شده توسط کمیته عدالت برای قربانیان قتل‌عام 67 تقدیر کرد و گفت: قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال ۱۹۸۸ بزرگترین قتل‌عام زندانیان سیاسی از پایان جنگ دوم جهانی محسوب می‌گردد. متأسفانه تراژدیهای زیادی در جهان وجود دارد. اما قتل‌عام۱۹۸۸ یک مورد خاص است، زیرا ۳۳۰۰۰ زندانی سیاسی در یک اقدام فرا قضایی طی چند هفته اعدام شدند. این یک مورد استثنایی و سزاوار توجه جامعه بین‌المللی است.
دکتر آلخو ویدال کوادراس با یادآوری این‌که این قتل‌عام با دستور خمینی به‌عنوان نفر اول رژیم صورت گرفته و همه باندهای رژیم مجری آن بوده‌اند، گفت که میانه‌روی در رژیم آخوندی سرابی بیش نیست. وی تأکید کرد که مماشات با این رژیم جز اتلاف وقت هیچ ثمره‌ای نخواهد داشت و محکوم به شکست است.
دکتر ویدال کوادراس با یادآوری چشم‌انداز قرار گرفتن سپاه پاسداران در لیست تروریستی آمریکا، کشورهای غربی را از معامله با رژیم و ریسکهایی که از این بابت متوجه آنهاست برحذر داشت. و افزود: پس از توافق اتمی وضعیت حقوق‌بشر در بسیار بدتر از قبل شده است. بنابراین امضای قرار داد اتمی رژیم را در سرکوب مردم خود تشویق کرده است.
وی ضمن فراخواندن کشورهای اروپایی و جامعه جهانی به برخورد قاطع با دیکتاتوری آخوندی، گفت: چیزی که ما به آن نیاز داریم، محکومیت شدید و قطعنامه‌های محکم با نظارت مستمر سازمان ملل‌متحد و سازمانهای حقوق‌بشری و غیردولتی در زمینه حقوق‌بشر در ایران است. به‌عنوان مثال آنها باید رژیم ایران را مجبور کنند تا اجازه بازدید بدون قید و شرط از زندانیان سیاسی را بدهد، گسترش روابط با رژیم ایران باید مشروط به پیشرفت در زمینه حقوق‌بشر و توقف اعدامها باشد. افرادی که در قتل‌عام سال ۱۹۸۸ دست داشتند باید به پای میز عدالت آورده شوند.
پروفسور آلفرد زایاس- مشاور حقوقی ارشد کمیسرعالی حقوق‌بشر و استاد حقوق بین‌الملل و روابط بین‌المللی در این کنفرانس طی سخنانی گفت من از گزارش گزارشگر حقوق‌بشر در ایران، به‌ویژه به‌خاطر تمرکزش بر روی قتل‌عام هزاران نفر از مخالفان سیاسی در سال 1988، استقبال می‌کنم. اکنون نظم بین‌المللی، پایبندی به حاکمیت قانون و پاسخگویی را الزام آور می‌کند..
پروفسور زایاس در ادامه افزود: من قتل‌عام 67 را یک جنایت علیه بشریت می‌دانم، این چیزی نیست که بتوان به‌سادگی از آن گذشت.
پروفسور زایاس در پایان خواستار اعمال فشار و تشدید تحریمهای رژیم برای پاسخگویی به جنایت قتل‌عام 67 شد و از حاضرین و سازمانهای غیردولتی خواست تا با نوشتن نامه به مقامات سازمان ملل، این موضوع را همواره زنده نگه دارند. و خواستار تشکیل یک کمیسیون تحقیق درباره قتل‌عام 67 بشوند.
سخنران دیگر این کنفرانس آزاده ضابطی معاون کمیته وکلای ایرانی مقیم انگلستان گفت:
حدود 28سال است که رژیم ایران سکوت را در رابطه با قتل‌عام 67 اعمال کرده و صحبت کردن درباره این جنایت یک خط قرمز محسوب می‌شد. این وضعیت با انتشار عمومی نوار صوتی آیت‌الله منتظری که جامعه ایران را تکان داد، برهم خورد و تعادل دیگری به‌دست آمد. مطالب اظهار شده در این نوار صوتی واقعاً حیرت‌آور است. در این نوار از اعدام دختران 15ساله خبر می‌دهد،
آزاده ضابطی سپس نمونه‌هایی از نتایج به‌دست آمده از بررسیهای صورت گرفته در گفتگو و دیدار با بازماندگان و خانواده‌های قتل‌عام شدگان در داخل و خارج کشور را برشمرد و گفت وقایع سال 1988 ریشه در وقایع 37سال گذشته یعنی روی کار آمدن حکومت وحشت و ترور دارد. اگر‌چه این اتفاق 28سال قبل رخ داده اما عدالت تابع زمان و مکان نیست، خواسته خانواده‌ها که هنوز از غم از دست دادن عزیزان خود در 28سال گذشته در عذاب اند تحقیق حول این جنایت و به مجازات رسیدن عاملان این جنایت است.
سخنران دیگر این کنفرانس زهره بیژن یار از خانواده‌های قتل‌عام شدگان 67 بود که طی سخنانی، چگونگی دستگیری و شهادت خواهرش زهرا بیژن یار در جریان قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال 67 را تشریح کرد.
وی در صحبتهای خود گوشه‌هایی از رنجی که خانواده‌های قربانیان بعد از اعدام عزیزانشان متحمل شدند و فشارهای ضدانسانی رژیم بر این خانواده هارا برشمرد و افزود
روی اسناد مدنی خواهرم، مانند زندانیان سیاسی اعدام شده در آن زمان، دژخیمان رژیم در زندان نوشته بودند که او در خانه پدر و مادر خود با مرگ طبیعی مرده است! هزاران خانواده مثل من، 28سال بعد، هنوز هم نمی‌دانند چه بر سر عزیزانشان رفته است
خانواده‌ها هم‌چنان مورد تهدید و آزار و اذیت رژیم آخوندی هستند و زمانی که جرأت کنند در مورد سرنوشت بستگانشان در سال 1988 را سؤال کنند، به نوبه خود زندانی می‌شوند.
وی تأکید کرد: باید جهان بداند که در ایران در سال 67 چه اتفاقی افتاد. چون این جنایات هم‌چنان ادامه دارد.