دوایر رسانه ای در دیکتاتوری ولی فقیه به نقل از دولت نحس سیزهم از افزایش صادرات نفت تا سقف یک میلیون وهشتصد هزار بشکه در روزخبر داده اند.
به یقین این میزان از افزایش که طی سه سال گذشته و پس از بروی کارآمدن دولت جدید در کاخ سفید روند شتابانی بخود گرفته , از جمله اصلی ترین منابع مالی برای رژیمی است که اساس و بنیان آن بر سرکوب داخلی و صدور جنگ و کشور گشایی به خارج از مرزها استوار گردیده است.
بدین سان می توان این نتیجه منطقی را گرفت که به هر میزان درآمد های حاصله از صادرات و فروش نفت افزایش یابد , به همان میزان نیز توان مالی حاکمیت برای قدر قدرتی, باجگیری و افزایش تنش و تروریسم ناب ولایی نیز به خارج از مرزهای کشور فزونی خواهد یافت.
براین اساس خامنه ای که از ضعف طرف های مقابل بویژه ابواب جمع سیاست مماشات در سایه « مذاکرات پنهانی بر سر گروگان ها » خاطر جمع می باشد , نه تنها دست به دور زدن تحریم ها , ارزان فروشی و یا فریز نمودن میلیون ها بشکه در آب های بین المللی زده است , بلکه با ایجاد هر تنش , بر قیمت این « طلای سیاه » در بازهارهای جهانی افزوده و بدین سان به نوعی تعادل مالی برای ادامه سیاست های مخرب راهبردی رژیم دست یافته است.
داده های بین المللی تاکید دارند که رژیم آخوندی طی سال جاری « 20 نفتکش، از جمله 13 نفتکش عظیم، به ناوگان دریایی خود اضافه کرده است». همچنین دولت آخوند جلاد ابراهیم رئیسی نیز برای کسب دلار نه تنها دست به « حمل و نقل پنهانی نفت و صادرات به بازارهای چین» زده, , بلکه فراتر از آن طی « یک سال گذشته با ارائه تخفیف‌های زیاد به پالایشگاه‌های کوچک چینی » صادرات نفتی خود را بطرز بی سابقه ای افزایش داده است.
دراین راستا کارشناسان مسائل در بخش نفت و گاز بدرستی براین باور هستند که صادرات روزانه نفت ایران در ماه گذشته، اگرچه هنوز یک میلیون بشکه کمتر از دوران قبل از تحریم‌های آمریکا است، اما بالاترین رقم از نوامبر سال 2018 را شامل می گردد. رشد بی سابقه صادرات نفتی رژیم آخوندی در حالی است که در دوران اعمال تحریم ها از سوی دولت پیشین در کاخ سفید , این رقم از سقف « 300 هزار بشکه » در روز تجاوز نمی کرد!
دو دلیل برای این روند را می توان بر شمرد. نخست چشم پوشی های عامدانه از سوی سیاست مماشات با هدف باج دادن به دیکتاتوری ولی فقیه و دیگری عدم تمایل برای هرگونه تقابل علیه سیاست های مخرب خامنه ای در بسیاری از زمینه ها بویژه منطقه ای و فرا منطقه ای.
از سوی دیگر شاهد هستیم که دریافت دلارهای باد آورده نفتی هیچ کمکی به مردم دردمند ایران نکرده و وضعیت معیشت و زندگی جامعه همچنان برپایه فقر , فلاکت , رکود اقتصادی و تولیدی و به تبع آن لشکر بیکاران استوار است.
از سوی دیگر این روند و شتاب درآمد های نفتی که به گفته حکومت تنها طی 9 ماه گذشته بالغ بر « 26 و نیم میلیارد دلار» گردیده , به تقویت بنیاد گرایی هار مذهبی و تقویت گروه های دست نشانده از سوی رژیم آخوندی در بسیاری از کشورها راه برده است.
ماحصل این روند نیز اکنون بروز همان جنگی است که سر افعی آن در تهران قرار دارد و با اهرم هایی مانند نیروی ترویستی قدس , پروژه های موشکی , پهپادی و سرازیر نمودن دلار های نفتی به ماشین نظامی , به برزو بحران درپانزده بخش از خاورمیانه تا شاخ آفریقا و نیز در شرق اروپا راه برده است.