دستان خالی ولی فقیه در مذاکرات اکنون در منطق خود دیکتاتوری آخوندی را وادار نموده تا دست به بازسازی پروژه ای شکست خورده بنام « نیروهای نیابتی» در منطقه بحرانی خاور نزدیک بزند.
تازه ترین داده ها از سوی منابع بین المللی سخن از دارند که نیروی تروریستی قدس راه اندازی نیروی نیابتی جدیدی تحت نام « اولی‌البأس» در سوریه را کلید زده است.
این گروه که تا اوائل زمستان با نام « «جبهه آزادی‌بخش جنوب» فعالیت می کرد , طی مدت کوتاهی با تخریب ,و حملات نظامی در « درعا و قنیطره » در سوریه , عملا اعلام موجودیت نمود.
کارشناسان مسائل منطقه براین باور هستند که بدلیل « شباهت در شعارها و نمادها میان «اولی‌البأس» و نیروهای نیابتی رژیم مانند « حزب‌الله لبنان، کتائب حزب‌الله عراق، و گروه‌های زینبیون و فاطمیون », بخبوی می توان دست خط « تهران » در پشت این گروه را بوضوح رویت نمود.
همچنین طی روزهای اخیر رسانه های سوریه از جمله « تلویزیون سوریا» از تجارت مواد مخدر توسط « سپاه پاسداران » با هدف « تامین مالی » برای نیروهای نیابتی خود بویژه « حزب الله و یا اولی الباس» خبر داده اند.
براین اساس « در طرح جدید, نقش اصلی را شبکه های زنان بعهده دارند , زنانی که با هویت جعلی , چه از میان ساکنان محلی و چه اتباع خارجی انتخاب شده اند».
در نمونه ای دیگر نیز دولت اردن از « افزایش قاچاق مواد مخدر و سلاح از طریق مرزهای این کشور» با هدف « راه اندازی جنگ و تامین مالی » اطلاع و« از خنثی‌سازی توطئه‌ای خبر داد که بنا به اعلام آن «با هدف ضربه زدن به امنیت ملی، ایجاد آشوب و تخریب زیرساخت‌ها در داخل این کشور» طرح‌ریزی شده بودند. ( سایت العربیه 26 فروردین 1404)
همچنین داده های فوق تصریح می کنند که این گروه « فزون بر جذب و آموزش افرادی در داخل کشور و اعزام آن‌ها برای آموزش در خارج این طرح‌ها شامل مسائلی همچون ساخت موشک با استفاده از ابزارهای محلی نگهداری مواد منفجره و سلاح‌های گرم، پنهان کردن موشکی آماده برای استفاده، پروژه‌ای برای ساخت پهپاد، » به ثبت رسیده اند. .
بهرحال شکست سیاست های راهبردی نظام آخوندی از فردای 7 اکتبر که با یک اشتباه محاسبه استراتژیک از سوی دیکتاتوری ولایت آغاز شد , اکنون نیاز وی به باز سازی هرچه سریعتر نیروهای بشدت ضربه خورده نیابتی را هر روز عریان تر می کند , زیرا در نبود این برگ استراتژیک شاهد هستیم که حاکمیت با دستانی خالی و به مانند « موش » در تله « مذاکرات » افتاده است.
درآن دوران اتاق های فکر رژیم براین باور بودند که با دست زدن به اقدام نظامی در نوار غزه و جنگ افروزی , حمله و هجوم , النهایه برگ برنده را در دست خواهند گرفت و بدین سان « میخ ولایت مطلقه » را در این کشور بحرانی خواهند کوبید.
اما رود تحولات و بویژه ضد حملات بسیار سهمگین از سوی طرف مقابل که با حمایت بسیاری از کشورها و سکوت عامدانه روسیه و چین , بعنوان متحد خامنه ای صورت گرفت , نتیجه این دور از بازی را با شکستی سنگین برای ولی فقیه رقم زد.
به تبع آن نیز شاهد بودیم که این « آوار » به مانند بهمنی عظیم به دیگر مناطق بویژه به لبنان , سوریه , یمن و عراق نیز کشیده شد تاجائیکه با سقوط بشار اسد خون ریز آخرین برگ های ولی فقیه , تحت عنوان » نیروهای نیابتی» یکی پس از دیگری به مانند خانه های پوشالی شروع به فروریختن کردند.
حملات گستره به زیر بنا های حزب الله در لبنان , حذف رهبران این گروه تروریستی و النهایه خلع سلاح آنان , به موازات ورود ارتش ایالات متحده به جنگ علیه حوثی ها در یمن و دریای سرخ و یا تسلیم شدن « حشد الشعبی در عراق » تماما در پازل این سری از شکست های استراتژیک قرار دارند.
در چنین صحنه ای بود که با فشار و تهدید ایالات متحده مبنی بر احتمال بمباران سایت های اتمی رژیم , خامنه ای ناچار شد تا با آبروی ناداشته خود بازی کرده و با زانوان خونین و کمری شکسته و از موضع استیصال وارد میدان مملو از مینی بنام « مذاکرات اتمی » شود.
سخن از رژیمی است که تمامی کارت های استراتژیک خود در داخل و خارج و منطقه را یکی پس ازدیگری از دست داده و تنها کارتی که اکنون با آن هنوز امکان « چک و چانه زنی » دارد , همان غنی سازی اورانیم « 60 درصدی» و تهدیدات روزانه مبنی بر « ساخت بمب اتم» می باشد.
خامنه ای بخوبی می داند که در چنین میدانی و با چنین مختصات بغایت ضربه خورده ای, خروجی هر مذاکره , حتی اگر طرف مقابل امتیازات زیادی هم به وی بدهد , بازهم بازنده اصلی خواهد بود.
کافی است تا در این زمینه نخست به سکوت عامدانه طرف مقابل پس از هر دور از مذاکرات و یا به موجی از صحنه سازی های کاذب از سوی پاسدار عراقچی , وزیر خارجه رژیم و متولیان در دولت چهاردهم مبنی بر « موفقیت آمیز بودن مذاکرات »!! افکند تا بدین سان به ابعاد این واقعیت که به چه میزان خامنه ای ترسیده وبه چه میزان شکاف میان طرفین واقعی می باشد , رسید.