شرکت پررنگ پرفسور جاوید رحمان , گزارشگر پیشین ملل متحد در امور نقض حقوق انسانی برای ایران آخوند زده در کنفرانس بین المللی پاریس که در آن شخصیت های برجسته , حقوق دانان , اندیشمندان و بسیاری از فعالان حقوق بشری حضور داشتند , همچنان در راس اخبار رژیم آخوندی و عوامل رسانه ای آن در داخل و خارج از کشور قرار دارد.
دراین رابطه نیز طی هفته های اخیر شاهد موجی از فشار , تهدید , شانتاژ و شیطان سازی از سوی هردو طرف بوده ایم.
شاهد بودیم که نخست رسانه های وابسته به دلارهای نفتی تلاش نمودند تا ضمن تخریب چهره این شخصیت برجسته حقوق بشری , وی را به مانند دستگاه پروپاگاندای آخوندی تابعی از « بده و بستان های » مالی معرفی نموده و بدین سان از وی چهره ای « مافیایی» که گوئیا به مانند خود آنها صرفا بدنبال کسب « دلار» می باشند , ساخته و پرداخته کنند.
براین اساس با ورود قوه قضائیه و راه اندازی پرونده علیه جاوید رحمان , نشان از یک پروژه سازمان داده شده از سوی دیکتاتوری مذهبی را دارد.
اوج بی شرمی در این زمینه را باید در دو رسانه استعماری مانند « ایت الله بی بی سی » و یا « عرب اینترنشنال» که به غلط نام « ایران » را ضمیمه دوایر بغایت آلوده خود کرده , مورد ارزیابی قرار داد.
پخش اخبار جعلی , دستکاری های عامدانه و تحریف در جملات و سخنان جاوید رحمان , تماما سخن از « سوزش » ایندو رسانه قلابی بویژه حضور پرفسور رحمان در جمع مقاومت ایران در پاریس را دارند.
همچنین باید متذکر شد که برای نخستین بار این دو رسانه معلوم الحال بودند که استارت سم پاشی و تخریب شخصیت و شیطان سازی را علیه پرفسور جاوسد رحمان آغاز و بدین سان در یک همکاری آشکار با دوایر امنیتی و رسانه ای و قضائیه رژیم آخوندی , زمینه های عدی برای لیست گذاری وی از سوی « قوه قضائیه » ولایت را آماده نمودند.
به یقین دلیل اصلی برای این شیطان سازی را باید در وزن سیاسی و بین المللی این شخصیت برجسته که طی 5 سال با تلاش و کنشگری بی همتا , نقض حقوق بشر در دیکتاتوری ولی فقیه را زیر ذره بین قرار داد, جستجو نمود.
برای نمونه سخن ازگزارش پایانی وی در آخرین ماه فعالیت خود در سازمان ملل متحد می باشد که پرده از دو واقعیت برداشت. نخست وجود « جنایت علیه بشریت » و دیگری « نسل کشی» طی سال های 60 الی 67 در رژیم آخوندی که بیش از 90 درصد قربانیان آن را اعضاء و هواداران مجاهدین خلق تشکیل می دهند.
گناه این مدافع حقوق بشر در آن است که انگشت بر تمامی جنایات رژیم آخوندی علیه فرزندان ما , با هر دیدگاه , عقیده , قوم و یا مذهبی گذاشته است.
وی در گزارش خود ضمن به چالش کشیدن دیکتاتوری ولی فقیه از جمله تاکید می کند : « در شهریور سال ۱۳۶۷ طی حکمی از سوی آیت‌الله خمینی، زندانیان سیاسی چپ و وابسته به مجاهدین خلق که یک بار محاکمه شده و در حال گذراندن دوران محکومیت‌شان بودند در دادگاه‌هایی چند دقیقه‌ای به اعدام محکوم شدند و حکمشان به اجرا درآمد.
پیکرهای این زندانیان در گورهای دسته‌جمعی در گورستان خاوران واقع در شرق تهران دفن شده است».
پرفسور جاوید رحمان در سخنرانی خود در پاریس با حضور خانم مریم رجوی , می گوید: « کشتار زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ یک موضوع تاریخی به شمار نمی‌رود بلکه نقض حقوق بشر در ایران یک “مسئله فعلی” است و در این رابطه “نگرانی‌های جدی وجود دارد که تا به امروز ادامه داشته است».
بیان واژه هایی مانند « مسئله فعلی» نیز همان نخ نبات تمامی ارزیابی های حقوقی از سوی بسیاری از متفکران برای حقوق بشر در ایران می باشد که در منطق خود و بدلیل ثبت این گزارش در سازمان ملل متحد , منطقا باید پرونده نقض حقوق بشر در رژیم آخوندی را به مراجع ذیصلاح بین المللی ارجاع داده و بدین سان علیه آمران و عاملان کشتار فرزندان مردم ایران , اعلام جرم نمود.
در راس تمامی افراد نیز خامنه ای کودک کش , آخوند آژه ای , آخوند پور محمدی و اعضاء بیش از 30 کمیته مرگ در سراسر کشور قرار دارند که همچنان در پست های گوناگون در درون رژیم فعالیت می کنند.
به یقین هراس رژیم آخوندی و تمامی رسانه های استعماری و وابسته به شاه و شیخ از این روند منطقی می باشد.