زینت میرهاشمی
این روزها بازار گمانه زنیهای مربوط به انتصاب ابراهیم رئیسی در پست ریاست قوه قضائیه، داغ است. منبع این خبر، اظهارات برخی از پایوران رژیم است که احتمال درست بودن خبر را افزایش داده است. ابراهیم رئیسی، جلادی سرشناس، بی رحم و از مسئولان قتل عام زندانیان سیاسی است که مورد تنفر اکثریت مطلق مردم بوده و نامش مترادف خشونت و جنایت و کارنامه چهل ساله دیکتاتوری مذهبی حاکم است.
ابراهیم رئیسی، در سال ۶۷ عضو هیاتی بود که به دستور خمینی برای قتل عام زندانیان سیاسی تشکیل شد. هیاتی که هزاران تن از جوانان زندانی ایران زمین را، بدون داشتن وکیل و حق دفاع از خود، فقط با چند پرسش به دالانهای مرگ فرستاد. سرهای هزاران جوانی که یک دنیا امید و آرزو داشتند به وسیله حُکم رئیسی و شرکا بر دار رفت. گورستان خاوران به دست هیات مرگ به سمبل جنایت تبدیل شد. مادران در جستجوی فرزندان شان خاکها را زیر و رو کردند و دستان زندانیان را از خاک بیرون کشیدند. مادران، پدران، فرزندان، بازماندگان و … دادخواهان این جنایت بزرگ همچنان زنده اند. مهم تر از همه گلستان خاوران زنده و شاهد برای دادخواهان بلند قامت و استوار ایستاده است. خلیفه ارتجاع در قدردانی از جنایتهای رئیسی، قرار است وی را به ریاست قوه قضائیه یعنی جای صادق آملی لاریجانی منصوب کند. هرکس ریاست قوه قضائیه باشد منصوب «رهبر» است و باید اوامر وی را پیش ببرد. بر این منظر فردی از قماش رئیسی مطلوب ترین برای ولی فقیه است. در کشوری که قوه قضائیه مستقل نبوده و پیش برنده اوامر دیکتاتوری است فرقی نمی کند چه کسی مسئول آن باشد. اما با توجه به این که در نمایش انتخابات، رئیسی بازی را به روحانی باخت، این انتصاب معنای بیشتری پیدا می کند. معنای سیاسی این انتصاب این است که در زمینه سرکوب، عقب نشینی وجود ندارد.
جنگ خبر