ابعاد روبه رشد فقر و فلاکت در دیکتاتوری ولی فقیه به یقین تابع مستقیمی از وجود ناعدالتی گسترده، غارت و دزدی در راس هرم قدرت، رکود اقتصادی و معیشتی و شکاف عمیق اجتماعی است که اکنون به مانند سیاهچاله ای در حال بلیعدن شیرازه های جامعه می باشد.
یک نمونه این پدیده شوم را باید در رشد نرخ حاشیه نشینی در ایران آخوندزده رویت نمود. یک عامل مهم برای رشد این پدیده شوم، نبود سیاست های راهبردی برای مبارزه با فقر در جامعه می باشد. هجوم روستائیان از مناطق محروم به شهرای بزرگ برای پیدا کردن لقمهه ای نان، خیل عظیم بیکاران و یا وجود آسیب های اجتماعی، اکنون میلیون ها هموطن ما را به حاشیه شهرهای بزرگ رانده است.
تازه ترین داده های حکومتی سخن از وجود «۳۰ درصد» از جمعت کشور در حاشیه شهرهای بزرگ را دارند. براین اساس شاهد رشد قراچگونه انواع وو اقسام حلبی آباد ها، کارتن خوابی ها و یا گورخواب ها در اطراف تهران بزرگ و کلان شهرها می باشیم.
دراین رابطه یک گزارش حکومتی ضمن اعتراف به ابعاد این فاجعه انسانی از جمله می نویسد: «تقریبا سه چهارم این جمعیت در ۱۰ شهر بزرگ کشور مستقر هستند. به طور کلی ۲۵ تا ۳۰ درصد جمعیت شهرهای بزرگ و کلان شهرهای کشور شامل تهران، مشهد، اهواز، تبریز، شیراز، کرمانشاه، زاهدان، بندرعباس، همدان، سنندج در مناطق حاشیه‌نشین سکونت دارند». (سایت حکومتی خبر آنلاین ۱۰ آبان ۱۳۹۹)
پیشتر نیز سازمان ملل متحد در یک گزارش کارشناسانه از وجود «۲۰ میلیون حاشیه نشین» در ایران خبر داده بود. همچنین آخوند رئیسی از آمران قتل عام بیش از ۳۰ هزار زندانی سیاسی مجاهد و مبارز در سال ۶۷، در دوران برگزاری نمایش ریاست جمهوری پردها را کنار زد و از وجود حداقل «۱۶ میلیون» حاشینه نشین خبرداد که به یقین این آمار طی چهار سال گذشته و با شدت گرفتن خط فقر، گرانی و رکود اقتصادی و در سایه ویروس کرونا، افزایش نجومی داشته است.
رشد و نمو این روند که آینه تمام عیاری از تبعیض و استثمار در رژیم آخوندی می باشد ، اکنون زنگ های خطر را برای حکومت بصدا در آورده است. زیرا فقر و ناعدالتی بهترین بستر برای طغیان توده های گرسنه و فرودستان در هر جامعه ای می باشد.
شکاف عمیق طبقاتی که به گفته متولیان رژیم اکنون قریب ۸۰ درصد از مردم میهن امان را به زیر خط فقر کشانده و در منطق خود طبقه متوسط ، یعنی ستون فقرات جامعه را نابود کرده است، به مانند بمب ساعتی در حال تیک تاک می باشد.
این گزارش ضمن اذعان به ابعاد وحشت و هراس رژیم از تبعات چنین روندی می افزاید: «با نگاهی عمیق و توجه درست به اتفاقات روی داده در چند دهه اخیر و نیز تعداد زیاد محلات حاشیه‌نشین با بیش از ۱۰ میلیون نفر از جمعیت شهری کشور، این مناطق مثل بمب ساعتی می‌مانند که هر آن آماده انفجار است».
همبستگی ملی