به‌طور کلی پولشویی به این دلیل انجام می‌شود که «متقاضی» اصلی می‌خواهد منبع واقعی پول نامشخص باقی بماند و هیچ رد و اثری از آن به جای نماند. پولشویی به‌طور عمده یک جرم فرعی برای رد گم کردن درآمد حاصل از جرم اصلی است. پول‌شویان اغلب کسانی هستند که از قاچاق مواد، اختلاس، رشوه و سایر راههای غیرقانونی کسب درآمد کرده‌اند و به‌دنبال گم کردن رد آن سرمایه هستند.
مؤسسه «باسل» سوئیس، به‌تازگی آماری درباره ریسک پولشویی در کشورهای گوناگون منتشر کرده که بنا بر آن، ایران دارای بالاترین ریسک پولشویی در جهان است.
به حکومت ایران تنها تا فوریه سال آینده میلادی(بهمن ۹۷) برای رعایت دستورالعمل‌های گروه ویژه اقدام مالی فرصت داده شده است. در غیر این صورت، به فهرست تحریمهای این نهاد بین‌المللی ضدپولشویی وارد خواهد شد. رژیم ایران درصدد بود تا به هر شکل ممکن با تصویب لوایح چهارگانه درخواست‌های FATF را اجرایی کند اما این لایحه‌ها پس از تصویب در مجلس با سد شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام مواجه شدند.
قرار داشتن ایران در این به‌اصطلاح «فهرست سیاه» سرمایه‌گذاری، معامله‌های تجاری، قراردادهای انتقال پول و امکان همکاری ویژه برای بانکهای این کشور را دشوارتر می‌کند. همچنین سازوکار مالی ویژه اتحادیه اروپا برای مبادلات مالی با ایران و حفظ «برنامه جامع اقدام مشترک» (برجام) با رعایت‌نکردن مقررات گروه ویژه اقدام مالی به خطر خواهد افتاد.
دعوا از کجا شروع شد؟
دعوا پس از آن شروع شد که وزیر خارجه رژیم ایران تلویحاً گفت بخشی از مخالفتها با لوایح چهارگانه دولت برای پیروی از FATF ناشی از «تبلیغات و فضاسازی» کسانی است که از ادامه پولشویی منفعت می‌برند!
به‌دنبال این موضوع، نمایندگان اصول‌گرای مجلس و رئیس و سخنگوی قوه قضاییه از ظریف انتقاد کردند و چندی بعد عده‌ای از نمایندگان مجلس رژیم اقدام به جمع‌آوری امضا برای استیضاح ظریف کردند.
وزیر خارجه رژیم آخوندی هم به‌تبع آن شروع کرد به جمع‌آوری ادله و ارائه مستندسازی. حرف‌های محمدجواد ظریف درباره «واقعیت پولشویی» در ایران واکنش تند و غیظ‌آلود محافظه‌کاران را به‌دنبال داشت.
ابعاد این فساد نهادینه آن‌چنان ابعاد گسترده‌ای در حاکمیت آخوندی دارد تا جایی که در ۲۱آبان ۹۷ ظریف گفت: «بالاخره پولشویی یک واقعیت در کشور ماست و خیلی‌ها از پولشویی منفعت می‌برند. من نمی‌خواهم این پولشویی را به جایی نسبت دهم، اما جاهایی که هزاران میلیارد پولشویی می‌کنند حتماً آن‌قدر توان مالی دارند که دهها و صدها میلیارد هزینه تبلیغات و فضاسازی کنند».
و حالا امروز…
حالا این روزها سخنان ظریف در رابطه با پولشویی عوامل رژیم را وارد دعوایی در مداری بالاتر نموده است.
به‌عنوان مثال، گروهی از نمایندگان اصول‌گرای مجلس در حال جمع‌آوری امضا برای استیضاح ظریف هستند. آنها می‌گویند ظریف باید مستندات خود در مورد پولشویی را ارائه دهد چرا که سخنان او آب به آسیاب «دشمنان انقلاب»! می‌ریزد.
نایب‌رئیس مجلس آخوندی مسعود پزشکیان درباره پولشویی گفت: «نمی‌توان گفت تنها دولتها مقصر هستند بلکه مجلس و قوه قضاییه هم مقصر است».
و در نهایت آخوند شیاد روحانی ۳۰آبان در جلسه هیأت دولت به‌شکل تلویحی از ظریف حمایت کرد و پولشویی را یک واقعیت در کشور دانست و وانمود کرد که در این پدیده در کشورهای دیگر هم وجود دارد و چرا هر موضوعی باید علنی شود؟ و در یک حرکت فرار به جلو ادامه داد: «یک کشور به من نشان دهید که در آن پولشویی و فساد نیست».
جناحهای رژیم از طرفی مستمر به یکدیگر در مورد آتو ندادن به دشمن آژیر می‌کشند و از طرف دیگر هر کدام به نوعی با رو کردن فهرست‌هایی از پولشویی یکدیگر را رسوا می‌کنند. اما نهایت این دعواها کجاست و آیا برای کسی مخفی است که انتهای هر کدام از لیستهای افشا شده به کجا برمی‌گردد؟
راس فتنه
راس فتنه در خود بیت خامنه‌ای است که در دوراهی سختی قرار گرفته. چرا که در عین‌حال که نمی‌خواهد دم به تله بین‌المللی بدهد عملاً مجبور است با تصویب لایحه پیوستن به مبارزه با پولشویی موافقت کند.
به‌هرحال دوراهی سنگینی است و وارد شدن ولی‌فقیه به این میدان به‌معنای خوردن جام‌زهر دیگری در زمینه سیاست‌های مخرب رژیم آخوندی می‌باشد. در این راستا قطع شریان‌های مالی به نیروی تروریستی قدس، حزب‌الشیطان و دیگر گروه‌های تروریستی وابسته به دیکتاتوری ولی‌فقیه، اقدامی است که از سوی نهادهای مالی بین‌المللی و وزارت خزانه‌داری آمریکا در آن روی سکه تحریمهای نفتی علیه این رژیم بکار گرفته شده و طناب تحریمها را بر دور گردن او، سخت‌تر از پیش نموده است.
این آن بحرانی است که رژیم ایران، راه برون‌رفت از آن ندارد و این روزها در فریاد مردم و کارگران محروم در خیابان، بازتاب آن را می‌توان به‌خوبی دید و شنید.
سایت مجاهدین خلق