به سالروز کشتار بی رحمانه بیش از 30 هزار زندانیان سیاسی مجاهد و مبارز نزدیک می شویم. سه سال پیش خانم رجوی طی فرخوانی از مردم ایران خواستند تا علیه این ظلم ملی و در اعتراض به کشتارهای سال 67 به جنبش دادخواهی برسر خون های بناحق ریخته شده در رژیم آخوندی بپیوندند.
خاطرمان هست که در سال 67 به فرمان خمینی ضد بشر و تنها با یک دست نویس که اساسا فاقد هرگونه تاریخ صدور می باشد , بیش از 30 هزار زندانی سیاسی که تماما یا حکم گرفته و دوران محکومیت خود را سپری می کردند و یا در آستانه پایان دوران زندان بودند , طی چند ماه به جوخه های اعدام سپرده شدند.
وی در این حکم که بعدها مورد اعتراض جانشین او , یعنی منتظری قرار گفته بصراحت جنایت علیه بشریت را اینگونه به تصویر می کشد :
«کسانی که در زندانهای سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می‌کنند، محارب و محکوم به اعدام می‌باشند».
»
براین اساس وی دستور تشکیل هیئتی بنام « هیئت مرگ » را صادر نمود . این هیأت مرگ از یک نماینده اطلاعات، دادستان و یک آخوند به‌عنوان حاکم شرع تشکیل می‌شد. در تهران آخوند حسینعلی نیری به‌عنوان رئیس هیأت، مصطفی پورمحمدی، نماینده اطلاعات و مرتضی اشراقی دادستان و جانشین آخوند ابراهیم رئیسی ترکیب اصلی هیأت مرگ را تشکیل می‌دادند. اسماعیل شوشتری هم از موضع رئیس سازمان زندانها در این هیأت شرکت داشت. هدف، تشکیل دادگاه و بررسی وضعیت پرونده افراد نبود؛ هدف اصلی هیأت مرگ در تهران و سایر شهرستانها، شکار و کشتار زندانی «سرموضع» بود.
سخنان اخیر آخود پورمحمدی , از مسئولان این کشتار بی رحمانه و ضد بشری که در یکی ار رسانه های حکومتی بنام مثلث انتشار یافته , بخوبی بازتاب حقایقی از ابعاد پشت پرده کشتار سیستماتیک در دیکتاتوری ولی فقیه می باشد.
همچنین وی دست به تهدید تمامی کسانی میزند که بطریقی در موضوع نقض حقوق بشر در ایرا و بطور خاص در زمینه افشاء جنایات سال 67 دخیل می باشند.
دراین رابطه سازمان عفو بین الملل ضمن هشدار در رابطه طرح ترور فعالان حقوق بشر و سخنان این آخوند جنایتکار می نویسد : « “این سازمان به‌ویژه نگران آن بخش از اظهارات مصطفی پورمحمدی است که مدافعان کشف حقیقت و دادخواهی را به دفاع از “تروریسم” و “همدستی” با دشمنان ایران در منطقه متهم می‌کند و هشدار می‌دهد که این افراد مورد تعقیب کیفری و محاکمه قرار خواهند گرفت. این اظهارات، به موازات انتصاب ابراهیم رئیسی به سمت ریاست قوه‌ٔ قضاییه در فروردین ۱۳۹۸(کسی که همانند مصطفی پورمحمدی در اعدام‌های فراقضایی گسترده سال ۱۳۶۷ دخالت داشته)، بازماندگان کشتارها، اعضای خانواده‌های اعدام‌شدگان و مدافعان حقوق‌بشر را بیش‌از‌پیش در معرض این خطر قرار می‌دهد که صرفاً به‌دلیل تلاش برای کشف حقیقت و برقراری عدالت مورد آزار و تعقیب قضایی قرار گیرند».
بهرحال اکنون 31 سال از قتل‌عام زندانیان سیاسی گذشته است , اما وجدان های بیدار بشری , فعالان سیاسی , مجاهدین با کانون های شورشی در داخل میهن و یا اشرف نشانان , لحظه ای این حاکمیت ضد مردمی را برای افشاء هرچه بیشتر جنایت سال 67 راحت نگذاشته اند.
هنوز محل دفن بسیاری از شهیدان قتل‌عام ۶۷و گورهای جمعی آنها معلوم نیست. هنوز معلوم نیست کدام اسیر از کدام شهر و کدام دلاور در کدام خاک نهفته است. بسیاری از زندانیان تهران به‌صورت جمعی در منطقه‌یی به نام خاوران دفن شدند و زندانیان سایر شهرستانها هم شبانه بسیار با شتاب و سریع و مخفیانه در گورهای جمعی دفن گردیدند.
به یقین روزی خواهد رسید که فرشته عدالت بر بام تمامی این گورها نشسته آمران و عاملان کشتار 67 و دیگر جنایات رژیم را به پای میز حاکمه بکشاند.
به امید آن روز