پیرامون ابعاد بیکاری جوانان و همچنین اعتراضات روز افزون کارگران بجان آمده در نظام آخوندی سیمای آزادی تلویزیونی ملی ایران مصاحبه ای را با آقای عباس داوری مسئول کمیسیون کار شورای ملی مقاومت ایران برگزار نمود.
سیمای آزادی: تلویزیون رژیم اعلام کرد که میزان بیکاری فصلی در میان جوانان به بیشترین میزان خودش در ۱۶ سال گذشته رسیده، پیش از این هم رحمانی فضلی وزیر کشور رژیم اعلام کرده بود که در برخی شهرها، میزان بیکاری به ۶۰ درصد هم می‌رسد. اما سخنگوی دولت آخوند روحانی این رقم را تکذیب کرد. میخواستم لطفا به ما توضیح بدهید که واقعیت بیکاری در ایران به چه صورت است
پاسخ: مطابق گفته های رژیم سالانه بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزارنفر وارد باز کارمیشوند علاوه برآن باید دید دریکسال برای چند نفر شغل ایجاد شده، لازمه ایجاد شغل همانطورکه میدانیدطرح وبرنامه برای تولید است که دررژیم آخوندی بصورت وحشتناکی هرسال بدتر از سال قبل میشود وتولید به سمت نابودی می رود. مثلا به این خبر توجه کنید، خود خبرگزاری مهر رژیم نوشته که بیش از ۱۰۰۰ کارگاه تعطیل شده و بیشتر آنها هم تولید زیر۶۰ درصدی دارند علاوه برآن دلایلی که برای تعطیلی این کارگاهها می آورند این است که فرصتهای شغلی را با واردات انبوه کالاهای قاچاق به کشور از دست میدهند و همینطور که می دانید مطابق آمار رژیم، ۳۰ درصد جمعیت بیکار کشورمان را کسانی تشکیل میدهند که تحصیلات دانشگاهی دارند. بنابراین اگر بخواهیم جمع بزنیم با ورود ۱ میلیون و ۲۰۰ هزارنفرسالانه به بازار کار از یک طرف،همینطور سرریز شدن مستمر واحدهای کار یا کارگاهها از طرف دیگر، میتوانیم نتیجه بگیریم که عدد ۶۰ درصد بیکاری که وزیر کشور روحانی اعلام کرده عدد واقعی است.
سؤال دوم: ما در روزهای گذشته شاهد اعتراضات گسترده کارگران از جمله کارگران آذرآب و کارخانه هپکوی اراک بودیم که بی نظیر بود و رژیم با گاز اشک آور در محیط کارخانه به کارگران حمله کرد. البته کارگزاران رژیم مجبور به عقب نشینی هم شدند، به نظر شما اعتراضات کارگران و مخصوصا این بحرانی که سر حقوقهای عقب افتاده در مراکز کارگری هست چه موقعیت و چشم اندازی دارد؟
پاسخ: مهمترین نکته ای که الان درمورد کارکارگران میهنمان وجود دارد این است که رژیم ضد بشری هیچ حق وحقوقی از کارگران را به رسمیت نمی شناسد مطابق نوشته های روزنامه های رژیم ۹۰ درصد کارگران ما امنیت شغلی ندارند یعنی هیچ قانونی از آنها حمایت نمی کند. همچنانکه گفتید ما شاهد گسترش اعتراضات روزانه کارگران هستیم. یک موضوع بسیار تلخی که وجود دارد در علائم این اعتراضات اگر نگاه بکنید عبارت از این است که کارگر کار میکند ولی پولش را نمی پردازند قطعنامه حقوق معوقه و از این قبیل چیزها… این پدیده هرروز گسترش پیدا می کند و دامن عموم کارگران ما را گرفته است. کارگران میهن ما کار می کنند ولی حقوقشان را سروقت نمی گیرند و بسیاری از اعتراضات هم به این دلیل است.
در رابطه با سایرمسائلی که اعتراض می کنند واقعیتش این است که کارگران ما درواقع هیچ قانونی از آنها همچنان که گفتم حمایت نمی کند و تمام دستآوردهای اینها را رژیم چپاول میکند مطابق نوشته خبرگزاری رژیم (مهررژیم در اردیبهشت) نوشته است که تا پایان سال ۹۲ مطالبات سازمان تامین اجتماعی از دولت به ۶۰ هزار میلیارد تومان افزایش پیداکرد و درسال ۹۵ به ۱۳۰ هزار میلیارد تومان افزایش پیدا کرد. یعنی کارگران ما حق بیمه و همه چیزش را می پردازند ولی رژیم آنها را بالا میکشد و الان رسیده به عدد وحشتناک ۱۳۰ هزارمیلیارد تومان و دراینرابطه همچنانکه شما درسوالتان اشاره کردید کارگران آذرآب و کارگران هپکو اراک اعتراضات بسیار گسترده ای داشتند و رژیم با گاز اشک آور به آنها حمله کرد آنهم در محیط کار با اینکه قانونا نباید اینکار را بکنند ولی رژیم که قانون سرش نمیشود. ولی اینها توانستند با مقاومت و استقاومت خودشان حرفهای خودشان را برسانند و رژیم را وادار کنند اعلام کند حقوق معوقه اینها را خواهد داد و این نتیجه بسیارمهمی است که کارگران ما از این تجربه حتما استفاده خواهند کرد در گرفتن حقوق خودشون .