بهرغم تمامی تلاشها و تشبثات رژیم آخوندی و حامیان و مزدوران داخلی و خارجی ولایت، کمیته سوم سازمان مللمتحد روز سهشنبه ۲۳آبان 1396 قطعنامهیی را علیه وضعیت حقوقبشر در ایران به تصویب رساند. این قطعنامه که بر اساس گزارش دبیرکل سازمان ملل در یازدهم شهریور 96 تنظیم شد و حاوی گزارش گزارشگر ویژه حقوقبشر در ایران ـ خانم عاصمه جهانگیر ـ است با حمایت 83کشور به تصویب رسید.خانم جهانگیر در گزارش خود ضمن فراخوان به انجام یک تحقیق مستقل قضایی در مورد قتلعام زندانیان سیاسی در تابستان 67، در مورد عاملان و آمران این جنایت ـ با اشاره به نوار آقای منتظری ـ خواستار رفع مصونیت قضایی از آنان شده بود و در اولین سخنرانی خود در کمیته سوم مجمع عمومی مللمتحد در نیویورک به تحقیقات جامع و مستقل در مورد قتلعام زندانیان سیاسی در سال ۶۷فراخوان داده بود.
شصت و چهارمین قطعنامه محکومیت ـ گزارش خانم عاصمه جهانگیر در سوم آبان 96
بلافاصله خانم مریم رجوی با اشاره به فراخوان قطعنامه «برای ایجاد روند حسابرسی موارد جدی نقض حقوقبشر از جمله مواردی که ارگانهای قضایی و امنیتی در آنها نقش داشتهاند» و «خاتمه دادن به مصونیت از مجازات برای عاملان این نقض ها»، گفت: «بالاترین مصداق نقض جدی حقوقبشر، قتلعام زندانیان سیاسی در سال 1367 است که تمامی ارگانهای رژیم آخوندی و سران آن از خامنهای تا رئیسجمهور، دستگاه قضاییه و مجلس آخوندی و بالاترین مقامات دستگاه امنیتی و اطلاعاتی رژیم… در آن دست داشته و از آن دفاع میکنند و تاکنون از هر مجازاتی مصونیت داشتهاند. از اینرو تحقیق پیرامون این جنایت بزرگ علیه بشریت و محاکمه مسئولان آن یک آزمایش بزرگ در مقابل جامعه جهانی است». (1)
شصت و چهارمین قطعنامه محکومیت ـ آه و فغان ولایت
اما بعد از تیغهایی که بر سر و روی تمامیت رژیم بارید جیغ ولایت بلند شد. خبرگزاری سپاه پاسداران (فارس) چند ساعت بعد از صدور قطعنامه نوشت:
«کمیته سوم مجمع عمومی سازمان مللمتحد روز سهشنبه با تکرار اتهامات اثبات نشده، قطعنامهیی را علیه «وضعیت حقوقبشر ایران» به تصویب رساند. جمهوری اسلامی ایران همواره ادعاهای کشورهای غربی در زمینه نقض حقوقبشر را رد و مخالفت خود را با هر گونه بهرهبرداری ابزاری و سیاسی از موضوع حقوقبشر اعلام کرده است.»
شصت و چهارمین قطعنامه محکومیت ـ ترس و وحشت و عقبنشینی
ساعتهایی پیش از تصویب قطعنامه محکومیت نقض حقوقبشر در ایران در سازمان ملل، آخوند جنایتکار صادق آملی لاریجانی، رئیس قضاییه رژیم در تلاشی مذبوحانه و فرار به جلو گفت: «یکی دیگر از مسائل مورد بحث ما، مسأله گزارشگر ویژه حقوقبشر است که ما اصل و مبنای انتصاب چنین شخصی را قبول نداریم. علاوه بر این گزارشهای گزارشگر ویژه فاقد استنادات لازم و بدون متدولوژی است. هر آنچه که از سوی ضدانقلاب، (مجاهدین) و افراد فراری بهعنوان ادعا مطرح شده به شکل یک سند در این گزارشها مشاهده میشود که هر کدام از گزارشها نیز از گزارش قبلی، شدیدتر و تندتر است. بر همین مبنا، اولاً بهطور کلی مخالف حضور گزارشگر ویژه در ایران هستیم و ثانیاً مذاکره با این شخص در خارج از کشور نیز باید مقید به اثرگذاری باشد و ببینیم که چنین مذاکرهای تأثیری در رویة نادرست آنها دارد یا نه؟» (2)
شصت و چهارمین قطعنامه محکومیت ـ وحشت آخوند صادق آملی لاریجانی
آخوند فریبکار قضاییه در حالی که با جوسازی و دود و دم صحبت از طرحی برای مقابله با هجمههای حقوقبشری و تهدید خانم جهانگیر و کشورهای غربی کرد، ضمن یک گام عقبنشینی یعنی مذاکره با گزارشگر در خارج از کشور، خبر از گشایش دفتر اتحادیه اروپا در تهران را داد و گفت:
«ما مصوبات متعدد در این جلسه داشتیم که انشاالله در طول هفتهها و ماههای آینده اجرایی میشه، خصوصاً که اتحادیه اروپا بناست هفته آینده به کشور ما بیان و یک مذاکراتی دارند از جمله برخی مذاکرات حقوقبشری هم وجود داره انشاالله در چارچوب سیاستهای نظام جمهوری اسلامی و ستاد حقوقبشر این مذاکرات صورت خواهد گرفت» (3)
این همان دفتری است که محمدجواد؛ رأس دوم لاریجانی چند روز قبل گفت هرگز اجازه باز کردن آن را نمیدهیم:
«اروپاییها به دنبال تأسیس دفتری در تهران هستند، اگر منظور پیگیری امور تجاری باشد مشکلی نیست، اما گفتهاند که میخواهند با مدافعان حقوقبشر و NGO های داخل کشور ما ارتباط نزدیک بگیرند تا از روند اجرای حقوقبشر در کشورمان اطمینان حاصل کنند… دستگاه قضایی جمهوری اسلامی قطعاً اجازه نمیدهد تا چنین لانه فسادی در ایران تأسیس شود.» (4)
شصت و چهارمین قطعنامه محکومیت ـ مخالفت پاسدار لاریجانی با تأسیس دفتر اتحادیه اروپا
به نظر میرسد منظور صادق لاریجانی از «طرحی جدید برای مقابله با هجومهای بیپایان حقوقبشری» باز هم یک گام بلند عقبنشینی و پذیرش شرط اروپا برای راهاندازی دفتری در تهران جهت کنترل وضعیت حقوقبشر بود و این هم جامزهر دیگری بعد از برجام اتمی و منطقهیی که ولایت منزوی و درهم شکسته فقیه ناگزیر به آن تن داده است. رد این مرز سرخ؛ یعنی پذیرش شرایط سیاسی اتحادیه بهمنظور آویختن به اروپا در حالی است که خوب میدانند حجم تبادلات اروپا با آمریکا قابل مقایسه با تبادلات کشورهای اروپایی با رژیم نیست و اروپا هرگز در این میان سمت رژیم را نمیگیرند. خبرگزاری رسمی رژیم در همین رابطه نوشت:
«اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا تقریباً 30درصد تجارت جهانی کالاها، 40درصد تجارت جهانی خدمات و حدود نیمی از تولید ناخالص جهانی را تشکیل میدهند. اروپا و آمریکا بزرگترین تجارت دوجانبه در جهان را تشکیل میدهند. رابطه اقتصادی آنها بهگونهیی است که از محل آن، نزدیک به 15میلیون شغل ایجاد و بهطور مستمر حفظ و افزایش مییابد. برخی از گزارشها حاکی است کل تبادلات تجاری ایران و اتحادیه اروپا، 1درصد یا کمتر از 1درصد حجم اتحادیه اروپا با آمریکاست… در چنین شرایطی کاملاً واضح و مبرهن است که اروپاییها و حتی چین و روسیه یعنی همان امضاکنندگان توافق هستهیی (برجام)، منافع تجاری بسیار سنگین و قابل توجهی با آمریکا دارند و همین امر باعث میشود در قبال تهدیدات دونالد ترامپ و تحریمهای جدید آمریکا علیه ایران چندان مایل به دخالت مستقیم -که منافع آنان را به خطر بیندازد- نباشند.» (5)
شصت و چهارمین قطعنامه محکومیت ـ اتحاد آمریکا و اروپا… (خبرگزاری ایرنا ـ 22آبان)
پاسدار جواد لاریجانی هم در همین رابطه گفت:
«شرکت توتال که آنقدر حلوا حلوایش کردیم و به ایران آمد، خیلی هم در قراردادهاش در ایران بدسابقه است هنوز مرکب قراردادهایش خشک نشده، گفته که اگر آمریکاییها از برجام خارج شوند ما هم مجبوریم تعهدات را متوقف کنیم. اینکه نشد، این یعنی چه که به آمریکا احاله میدهند. اروپاییها به اندازه آمریکاییها دغل بازی میکنند، بنابراین باید روشن کنیم که ۱+۴نداریم. نکته اساسیتر این است که تحریمهای ما حیثی و برچسبی نیست بلکه تحریم یک عمل واقعی است.» (5)
شصت و چهارمین قطعنامه محکومیت ـ علت دود و دم
با این حساب میبینیم که جیغ و تهدید مزدوران ولایت از گزارش خانم عاصمه جهانگیر و فریاد علیه قطعنامه محکومیت وضعیت حقوقبشر رژیم در مجمع عمومی، همه تلاشی واحد بهمنظور پوشاندن عقبنشینی بزرگ و تندادن به شرایطی است که تاکنون نزدیکش هم نمیشدند و پیش از این علاوه بر لاریجانی بقیه مزودران و سران حکومتی هم به صراحت گفته بودند اجازه دخالت در مسائل حقوقبشر را به هیچ کس خصوصاً اروپاییها نمیدهیم.
البته مذاکره در مورد وضعیت حقوقبشر سومین خواسته اتحادیه اروپا برای مذاکره با رژیم بوده است. دو خواسته اول اتحادیه اروپا توقف برنامه موشکی و عقبنشینی رژیم از منطقه بود که به نظر میرسد پشت پرده به یک نتایج روشنی رسیدهاند و حالا نوبت حقوقبشر است.
شصت و چهارمین قطعنامه محکومیت ـ شکنندگی، بحران و استیصال
این میزان عقبنشینی و با این میزان عجز و ذلت بیانگر وضعیت فوقالعاده شکننده، آسیب پذیر و بحرانی نظام ولایت است. نظامی که در شصت و چهارمین محکومیت بینالمللی اصلیترین ارگانهای قضایی و امنیتی آن به چالش کشیده شد و برخلاف انتظار و تصور آمران و قاتلان زندانیان، موضوع «خاتمه دادن به مصونیت از مجازات برای عاملان این نقضها» مطرح شد و برخلاف گذشته دیگر نمیتواند با تهدید و باجخواهی آن را دور بزند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1-اطلاعیه شورای ملی مقاومت ایران ۲۳آبان ۹۶
2-رسانه حکومتی ایسنا ـ23آبان 1396
3-تلویزیون رژیم ـ 23آبان 1396
4-محمد جواد لاریجانی ـ پنجم آبان در حاشیه نشست
5-خبرگزاری ایرنا ـ 22آبان 1396
6-خبرگزاری حکومتی مهر: محمدجواد لاریجانی ـ سوم آبان 1369.