به بن‌بست کشیده شدن مذاکرات وین در خصوص احیای برجام به یقین ریشه در وجود واقعیتی به‌نام بحران سرنگونی در دیکتاتوری ولی‌فقیه را دارد.
براین اساس و در حالی‌که شیخ حسن روحانی در آخرین روزهای عمر دولت دوازدهم از وجود خرابکاریهای عامدانه برای دسترسی به هر گونه توافق با طرفهای مقابل سخن به میان می‌آورده، داده‌های اخیر نیز از سوی وزارت‌خارجه رژیم ترجمان این می‌باشد که رسیدن به هر توافق احتمالی به دولت آخوند دژخیم رئیسی واگذار گردیده است.
بدین سان شخص می‌شود که هدف اصلی خامنه‌ای با راه‌اندازی مذاکرات صرفاً سرگرم نمودن طرفهای مقابل و خرید وقت برای شتاب دادن به پروژه ساخت سلاح اتمی می‌باشد.
ابعاد این وضعیت بحدی است که آخوند روحانی به‌صراحت اعتراف کرده است: «فرصت دولت دوازدهم را از دستش گرفتند».
وی سپس ادامه می‌دهد: «یک فکر هم این بود که با مذاکره حل نمی‌شود و آخر باید زورآزمایی کنیم و با میز و حرف پی‌ام دی حل می‌شود، نه ایران به حق غنی‌سازی می‌رسد، و نه تحریم برداشته می‌شود» (خبرگزاری حکومتی ایسنا ۲۳تیر ۱۴۰۰).
ترجمان این سخنان به‌معنای کارشکنیهای عامدانه از سوی ولی‌فقیه برای رسیدن به توافق اتمی می‌باشد. وی که اکنون در بن‌بستی مرگبار در تله مردم و مقاومت ایران افتاده، به‌خوبی بر این واقعیت واقف است که دست کشیدن از پروژه سلاح اتمی به‌معنای زدن تیر خلاص بر کلیت نظام آخوندی بوده و بدین سان رسیدن به هر توافقی، به خوردن جام های زهر و عقب‌نشینی از بسیاری سیاستهای راهبردی رژیم راه خواهد برد.
هم‌چنین این قفل بزرگ در درون حکومت در حالی است که طرفهای مقابل و به‌ویژه ایالات متحده تا به امروز علائم مختلفی برای برداشته شدن بخشی از تحریم‌ها که مرتبط با پروژه‌های اتمی می‌باشند را به بیرون ساطع کرده است، امر یکه در درون این کشور با مخالفت شدید بسیاری از سیاستمداران و شخصیتهای برجسته در سنا و مجلس و از هر دو حزب روبه‌رو گردیده است.
تمامیت خواهی ولی‌فقیه طی مذاکرات وین تا بدانجا است که رژیم آخوندی خواهان برداشته شدن تمامی تحریم‌ها و سپس راستی‌آزمایی! برای انجام آن گردیده است.
این شروط در حالی بیان می‌شود که نیمی از تحریم‌ها اساساً ربطی به برنامه‌یی اتمی رژیم نداشته و به دیگر سیاستهای مخرب حکومت مانند حقوق‌بشر، تروریسم و صدور بنیادگرایی و کشورگشایی مرتبط می‌باشند.
مضافا بر این واقعیات نیز باید به عدم اعتماد از سوی جامعه بین‌الملل به دیکتاتوری ولی‌فقیه اشاره نمود. بدین سان مشخص نیست که در صورت دادن هر گونه امتیاز به رژیم آخوندی، چه تضمینی برای حفظ دستاوردهای احتمالی در مذاکرات وین وجود خواهد داست.
تجربه برجام در سال۲۰۱۵ این واقعیت را به‌خوبی عیان کرد که هدف غایی رژیم آخوندی نه صلح و صفا و همزیستی مسالت آمیز با کشورهای همسایه و منطقه، بلکه کشور گشایی و بلعیدن همسایگان با اهرم سلاح اتمی، موشک و صدور تروریسم می‌باشد.
همبستگی ملی